Bieda i głód - to największe problemy, z którymi musieli mierzyć się piotrkowianie w czasie niemieckiej okupacji. Wynikały one m.in. z niedostatecznego zaopatrzenia miasta w liczne towary, a także reglamentacji artykułów spożywczych wprowadzonej już 1939 roku. O tym, jak mieszkańcy miasta radzili sobie z codziennymi trudnościami dowiecie się z trzeciej, ostatniej części opowieści o życiu w okupowanym Piotrkowie.

A właściwie dwie bramy, zwane Złotymi Bramami, które prowadziły do klasztoru Bernardynów.

W rocznicę bitwy obronnej o Borowską Górę, hołd poległym tutaj w 1939 roku żołnierzom oddali okoliczni mieszkańcy, żołnierze dziś służący w Wojsku Polskim, politycy, samorządowcy.

Jedno z najsłynniejszych zdjęć z Powstania Warszawskiego, dziś uznawane niemal za powstańczą ikonę, powstało 13 sierpnia 1944 roku i przedstawia ślub sanitariuszki Alicji Treutler ps. „Jarmuż” i podchorążego Bolesława Biegi ps. „Pałąk”. Sakramentu młodej parze w murach zrujnowanej kaplicy Szpitala Dzieciątka Jezus udzielał ksiądz Wiktor Potrzebski ps. „Corda”. Niewielu piotrkowian wie, że duchowny ten, zanim został w Warszawie w czasie II wojny światowej kapelanem śródmiejskich oddziałów Armii Krajowej, przez sześć lat związany był z naszym miastem. To on zakrzewił wśród piotrkowskiej młodzieży wędrówki po Karpatach i przeprowadził prace konserwatorskie jezuickiej świątyni...

Ta wiekowa dama na co dzień jest raczej niedostępna przeciętnemu piotrkowianinowi, bowiem zamieszkuje dzwonnicę przy dawnym kościele Dominikanów. Jest najstarszym piotrkowskim dzwonem. Nosi miano Klara. W odróżnieniu od innych – jak chociażby dzwony z fary czy jezuickie – uniknęła zniszczenia podczas wielkich pożarów miasta czy wojennej konfiskaty. Odlano ją w 1615 roku. Pamięta więc czasy, gdy do Piotrkowa zjeżdżał na obrady Trybunał Koronny, kiedy obradowały tu synody prowincji gnieźnieńskiej, i gdy na miasto spadały bomby niemieckiego Luftwaffe...

To jeden z najbardziej oryginalnych i charakterystycznych budynków w Piotrkowie. Niemal wzorcowy obiekt powojennej architektury modernistycznej. Wkomponowany pomiędzy secesyjne kamienice szczególnie wyróżnia się z zabudowy ulicy, przy której go usytuowano. Ciekawie prezentuje się nie tylko jego elewacja od strony ulicy, ta od strony podwórza może zaskakiwać. Jej dominantę stanowi przede wszystkim częściowa ściana kurtynowa.

W Polsce w XX wieku dwukrotnie powoływano specjalne struktury - instytucje, których zadaniem było zwalczanie szczególnie groźnych epidemii. Działały one w latach 1919-1923 i 1944-1945. Każdorazowo nosiły nazwę – Naczelny Nadzwyczajny Komisariat do Walki z Epidemiami (dalej NNK).

To był jeden z najtragiczniejszych wypadków samolotowych jaki miał miejsce na piotrkowskim lotnisku. Jego ofiarami byli instruktorka Anna Kaczyńska i jej uczeń Marian Herman. Zawinił przypadek i brak jednolitych przepisów dotyczących tłumaczeń instrukcji obsługi silnika samolotu „Zlin-42M”.

Lotnicze dzieje Piotrkowa to nie tylko działalność miejskiego lotniska, ale to również postać wielkiego patrioty, wybitnej indywidualności w przelotach długodystansowych i jednego z najlepszych oficerów sztabowych w historii rodzimego lotnictwa wojskowego – Stanisława Karpińskiego. To właśnie jego imię nosi od 2006 roku Aeroklub Ziemi Piotrkowskiej.

W połowie lat 20. miejskie władze postanowiły przenieść handlujących z śródmieścia do nowo tworzonej na terenie Tomiczczyzny dzielnicy handlowej (obecnie obszar osiedla Piastowskie). W tym celu postanowiono wznieść nawet nowoczesny jak na owe czasy obiekt handlowy, który miał pomieścić pod dachem wszystkich kupców.