Kolejny dzień INTERAKCJI - czyli Międzynarodowego Festiwalu Sztuki. Tym razem artyści prezentowali swoją sztukę w przestrzeni piotrkowskiej galerii handlowej.
Kilka lat temu na Rynku pojawił się stos bananów. Wczoraj w tym samym miejscu można było zobaczyć cytryny.
Trzy, cztery i pięć - tylko te cyfry uwzględniono podsumowując tegoroczny Konkurs „Nowa Elewacja 2010”.
Tradycyjnym puszczeniem metalowego bączka wiceprezydent miasta Andrzej Kacperek rozpoczął tegoroczny XIII już Międzynarodowy Festiwal Sztuki Interakcje. – Trzynastka to szczęśliwa liczba i dobrze prognozuje dla festiwalu, który myślę, że będzie wyjątkowy – powiedział Stanisław Piotr Gajda.
Dziś wieczorem w siedzibie Wyższej Szkoły Handlowej (ul. Słoneczna 1) odbył się wernisaż prac piotrkowskiego artysty Jerzego Korczaka-Ziołkowskiego.
W poniedziałek (9 maja) pierwszy dzień Interakcji. Międzynarodowy Festiwal Sztuki organizowany jest już po raz trzynasty.
Sprzeczność i emocje. W tych dwóch słowach można zamknąć główną ideę festiwalu. Artystów zobaczymy na piotrkowskich ulicach, w centrach handlowych, w parku miejskim.
“Jesteśmy oczarowani, zachwyceni i brakuje nam słów”, “Zachwyca mnie optymizm, feeria barw”, “Niezwykła precyzja i ciężka praca zadziwiają” - to tylko kilka refleksji tych, którzy przyszli do Ośrodka Działań Artystycznych przy ul. Sieradzkiej w Piotrkowie, by podziwiać wystawę gobelinów piotrkowskiego artysty.
Ośrodek Działań Artystycznych w Piotrkowie przygotowuje się do pierwszych Piotrkowskich Biennale Sztuki, ogólnopolskiego konkursu adresowanego przede wszystkim do artystów z byłego województwa piotrkowskiego.
W późnym średniowieczu w kulturze europejskiej rozpowszechniła się epidemia tańca zwanego tańcem świętego Wita. Mieszkańcy ówczesnych miast i grodów uczestniczyli w trwających czasem kilka dni tanecznych korowodach. Porwani tańcem, często wbrew woli , w zapamiętaniu doprowadzali się do skrajnego wyczerpania na granicy obłędu. Opętańczy, niewytłumaczalny taniec odbywał się na rynkach, placach i ulicach, wyzwalał stan i reakcje zbliżone do epilepsji. Jego finał pozostawiał uczestników oczyszczonych z trosk, gniewu i strachu, łączył wszystkich bez względu na płeć, wiek, profesję i pochodzenie.
