"W sprawie uwodzenia" rozgrywa się na dwóch płaszczyznach; w historię nietypowego romansu wplatają się wątki z protoegzystencjalnej filozofii Kierkegaarda. Główny bohater traktuje miłość jak zadanie do spełnienia się w świecie własnych pragnień i fantazji. Tworzy sobie nie tylko wyobrażenia o procesie zakochiwania się, ale i strategie uwodzenia samego siebie. Jego rzeczywistość jest życiem złożonym z idei, która choć wymyślona, staje się realnym doświadczeniem codzienności. Nieudany romans i zerwane zaręczyny kochanków, ukazują, że to, co było istotą ich związku polegało właściwie na samouwiedzeniu przez ich własną racjonalność i ideały. Miłość, która wydaje się jedynie przydarzać - powodując uniesienia, ale także tęsknoty, cierpienia i upadki - okazuje się tutaj tylko konsekwencją podjętych działań i indywidualnej myśli.
Spektakl w warstwie formalnej odwołuje się wprost do głównych idei filozofii Kierkegaarda m.in. do słynnego postulatu o konieczności wnikania filozofii w istnienie człowieka i jego wartości etyczne. Jego narracja uwzględnia konstrukcję filozoficzną, w której podstawową cechą istnienia ludzkiego jest jego czasowość, a skoro istnienie ludzkie jest stawaniem się, to jedność myśli ludzkiej i życia człowieka w określonym czasie może wystąpić tylko w teatrze.
Prawda w teatrze obiektywizuje subiektywną prawdę odbiorcy w sposób, w którym „człowiek jako synteza skończoności i nieskończoności, czasowości i wieczności, konieczności i wolności” przestaje myśleć wstecz i żyć naprzód i w teraźniejszości teatralnej dialektyki odnajduje konieczność wyboru.
Scenariusz i reżyseria: Marek Strąkowski
obsada: Piotr Augustyniak, Barbara Gortat, Dorota Wiśniewska, Dominika Ciurzyńska, Karolina Stachurska, Marta Urbaniak
Wstęp wolny!
Komentarze 0