Artykuł sponsorowany
Terapia zastępcza testosteronem – w skrócie TRT – stosowana jest u pacjentów przejawiających niedobór tego hormonu. Może być on związany z naturalnie występującą andropauzą, czynnikami dotyczącymi stylu życia, a także różnorodnymi chorobami. Wczesne podjęcie leczenia hormonalnego pozwala uniknąć poważnych powikłań i negatywnych konsekwencji utrzymującego się niedoboru, a także znacząco poprawić jakość życia pod wieloma względami. Na czym polega terapia zastępcza testosteronem? Odpowiedź znajdziesz w naszym artykule.
Leczenie hormonalne wdraża się u tych pacjentów, u których stwierdzono w co najmniej dwukrotnym badaniu obniżony poziom testosteronu. Granicą wyznaczającą zdecydowany niedobór jest wynik poniżej 8 nmol/l (lub 230 ng/dl), choć do terapii TRT kwalifikuje się również osoby z wynikami znajdującymi się w zakresie 8-12 nmol/l – jest to uzależnione od przejawianych symptomów oraz wyników dodatkowych badań. Warto ponadto podkreślić, że w przypadku niektórych mężczyzn ogromne znaczenie mają indywidualne uwarunkowania, które sprawiają, że objawy niedoboru występują przy jednoczesnym prawidłowym stężeniu.
Na terapię zastępczą testosteronem zgłaszają się osoby przejawiające takie objawy, jak problemy z erekcją i płodnością, obniżone libido i ogólne samopoczucie, brak energii, kłopoty z koncentracją, a także spadek siły fizycznej. Niski poziom testosteronu może również prowadzić do tycia, zmniejszenia objętości jąder oraz owłosienia na ciele, a niekiedy do rozwoju ginekomastii, czyli przerostu gruczołów płciowych. Dotknięci tym problemem mężczyźni mogą ponadto zgłaszać zaburzenia snu, uderzenia gorąca, a także cierpieć na zaburzenia metaboliczne i spadek gęstości kości.
Terapia TRT polega na przyjmowaniu testosteronu w odpowiednio dobranej dawce i jej regularnym dostosowywaniu do aktualnych potrzeb. W zależności od potrzeb i preferencji pacjenta lekarz może zalecić leczenie hormonalne w formie tabletek, plastrów, kremów, sprayów do nosa, zastrzyków bądź implantów – rozwiązań jest wiele, a każde z nich ma zarówno swoje atuty, jak i potencjalne minusy. Warto dokładnie je rozważyć przed podjęciem ostatecznej decyzji o konkretnej formie leczenia hormonalnego.
Poprawa poziomu testosteronu daje pierwsze efekty już w ciągu kilku tygodni, co pacjent doświadcza najczęściej pod postacią lepszego nastroju i wzrostu libido, natomiast pozostałe rezultaty ujawniają się w różnym czasie, a ich pełny obraz jest widoczny po około roku od rozpoczęcia terapii zastępczej testosteronem. Warto dodać, że szybkość, z jaką efekty stają się zauważalne, jest uzależniona od indywidualnych uwarunkowań, odpowiednio dobranej dawki, a także stylu życia. Dla uzyskania optymalnej poprawy w zakresie siły mięśniowej i masy ciała - niezbędne są odpowiednia dieta oraz ćwiczenia.
Podstawą kwalifikacji do leczenia hormonalnego testosteronem jest niedobór tego hormonu stwierdzony w przynajmniej dwóch badaniach przeprowadzonych o odpowiedniej porze. Oprócz tego diagnostyka obejmuje również badanie fizykalne (BMI, ocena wielkości jąder i stopnia owłosienia ciała) oraz dodatkowe badania kliniczne, na przykład genetyczne czy morfologia krwi. Ważne jest ponadto zbadanie historii chorób serca i płuc oraz wykonanie badania gruczołu krokowego, jeżeli mężczyzna ma ponad 40 lat.
Warto mieć jednak na uwadze, że istnieją przeciwwskazania do terapii TRT – nie mogą z niej skorzystać mężczyźni z podwyższonym ryzykiem raka prostaty, rakiem piersi, nieleczonym bezdechem sennym, ciężką niewydolnością serca czy zaburzeniami oddawania moczu związanymi z przerostem gruczołu krokowego. Oprócz tego do terapii zastępczej testosteronem nie kwalifikują się pacjenci z poważnymi chorobami nerek bądź wątroby, a także zmagający się z poliglobulią. Istnieje ponadto szereg przeciwwskazań względnych, które nie wykluczają całkowicie leczenia hormonalnego, ale mogą je znacznie utrudniać.
