Prezentację wzbogacają reprodukcje zdjęć archiwalnych, dokumentów i korespondencja z obozów jenieckich, będąca świadectwem losu powstańców po upadku powstania warszawskiego.

Powstanie warszawskie w sposób bezpośredni dotyczyło wielu rodzin, które po II wojnie światowej osiadły na ziemi piotrkowskiej. Przykładem może być rodzina Teofila Budzanowskiego. Podczas powstania walczył w Śródmieściu razem z trójką swoich dzieci – synami Andrzejem i Tadeuszem oraz córką Marią. Po zakończeniu wojny Budzanowski pracował w szkolnictwie. Najpierw w Tomaszowie Mazowieckim, a następnie przeniósł się do Piotrkowa, gdzie został mianowany na stanowisko dyrektora I Liceum Ogólnokształcącego.

Piotrkowian biorących udział w powstaniu warszawskim odnaleźć można też w Grupie Kampinos. Do Piotrkowa, po klęsce tych oddziałów w bitwie pod Jaktorowem, przybył ówczesny porucznik Adolf Pilch – cichociemny, który wraz ze swoimi 80 żołnierzami dołączył do 25. pułku piechoty Armii Krajowej Ziemi Piotrkowsko-Opoczyńskiej Podokręgu Piotrków. Wśród rdzennych warszawiaków, którzy osiedlili się w Piotrkowie nie brakowało nauczycieli, aktorów czy muzyków, którzy w pierwszych latach po wyzwoleniu współtworzyli życie kulturalne miasta.

Warto przypomnieć również, że po upadku powstania warszawskiego siedziba piotrkowskiego Muzeum - zamek królewski, od października 1944 do stycznia 1945 roku był tymczasową siedzibą Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża. Na elewacji znajdującej się obok piotrkowskiego zamku kamienicy użytkowanej dziś przez Muzeum, znajduje się pamiątkowa tablica, która ufundowana została w 2004 roku.