W przewodnikach i książkach opisujących historię regionu można się zetknąć zarówno ze wzmiankami dotyczącymi zamku, jak i dworu obronnego. Bo i taki charakter miała budowla powstała w pierwszej połowie XVI wieku, a ufundowana przez ród Majkowskich. Renesansowy budynek wybudowano z kamienia i cegły. W skład zabudowań wchodził dom mieszkalny z klatką schodową, posiadał przejazd bramny i prywatną kaplicę. Od północnego-zachodu dostawiono w kolejnych latach narożną basztę z otworami strzelniczymi.

Po wybudowaniu dwór był dwukrotnie rozbudowywany – w XVI i XVII wieku, jednak wojska szwedzkie doprowadziły do jego zniszczenia, co wydarzyło się w 1702 roku.

Obecnie z dawnej budowli obronnej zachowało się niewiele, choć bez trudu można dostrzec pozostałości baszty i murów. W źródłach historycznych można też znaleźć to miejsce opisane jako pole największej i zarazem zwycięskiej potyczki oddziałów partyzanckich wywodzących się z AK z regularnym pododdziałem Armii Czerwonej. Miało to miejsce 8 lipca 1945 roku, a dowódcą strony polskiej był Stanisław Karliński, ps. "Burza".

Miejsce jest ogólnodostępne, w niewielkiej odległości od wiejskiej drogi. Stanowi jednak własność prywatną i chęć obejrzenia ruin z bliska warto uzgodnić z właścicielem terenu.