Porozmawiajmy o dyskryminacji i nie tylko

Czujesz się osamotniona/y w swoim problemie i masz wrażenie, że nikt Cię nie rozumie? Doświadczenie dyskryminacji bywa bardzo trudne dla osoby poszkodowanej i często jest bagatelizowane przez inne osoby, które nie są świadome problemu lub uważają, że niższe zarobki kobiet albo odmowa zatrudnienia ze względu na niepełnosprawność to w pewnym sensie naturalna kolej rzeczy. Jeśli chcesz podzielić się swoimi doświadczeniami dotyczącymi dyskryminacji, wejdź na nasze forum o życiu zawodowym: https://www.gowork.pl/forum. Znajdziesz tam wiele wskazówek i porozmawiasz z osobami w podobnej sytuacji.

Jakie formy przyjmuje dyskryminacja?

Dyskryminacja w pracy może przyjąć dwie firmy: pośrednią i bezpośrednią. Dyskryminacja bezpośrednia oznacza, że osoba zatrudniona lub ubiegająca się o pracę, jest dyskryminowana ze względu na:

• wiek
• płeć
• rasę
• narodowość
• pochodzenie etniczne
• niepełnosprawność
• orientację seksualną
• religię
• wyznanie
• poglądy polityczne
• przynależność związkową
• zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony,
• zatrudnienie w pełnym lub niepełnym wymiarze godzin.

Kiedy wiadomo, że mamy do czynienia z bezpośrednią dyskryminacją?

Na przykład wówczas, gdy na rozmowie kwalifikacyjnej rekruter zadaje kandydatce pytanie o to, czy w najbliższym czasie zamierza zajść w ciążę. Mimo doskonałego merytorycznego przygotowania, dużego doświadczenia i kompetencji, jest ona z góry traktowana gorzej niż mężczyzna, ze względu na „ryzyko” zajścia w ciążę. Innym przykładem są zarobki niższe od tych, które mężczyzna otrzymuje na tym samym stanowisku. To bardzo częste formy dyskryminacji kobiet w pracy

Czym jest dyskryminacja pośrednia w pracy?

Z kolei z dyskryminacją pośrednią mamy do czynienia wtedy, gdy pozornie neutralne przepisy, kryteria lub warunki naruszają prawa konkretnej grupy osób. Dyskryminację pośrednią trudniej zauważyć i udowodnić, ponieważ daje ona złudne wrażenie, że wszyscy pracownicy traktowani są na równi. Dopiero po wnikliwym przyjrzeniu się warunkom pracy można zauważyć, że między pracownikami widoczne są dysproporcje. Mowa na przykład o sytuacji, w której pracodawca umożliwia samotnym matkom pracę w elastycznym wymiarze godzin, a samotnym ojcom - nie.

Jak wynika z art. 11 Kodeksu pracy, bezpośrednia i pośrednia dyskryminacja pracowników jest niedopuszczalna. Pracodawca ma obowiązek zapewnienia swoim pracownikom równości w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych.

Gdzie szukać pomocy?

Doświadczasz dyskryminacji w pracy? Wynagrodzenie, które otrzymujesz, jest mniejsze ze względu na Twoją płeć, wiek czy niepełnosprawność? W takiej sytuacji masz prawo domagać się odszkodowania przed sądem pracy za wyrządzone szkody materialne oraz wnieść o zadośćuczynienie za wyrządzoną krzywdę, która powstała w wyniku nierównego traktowania. Wysokość odszkodowania powinna być nie niższa, niż minimalne wynagrodzenie za pracę. Pamiętaj jednak, że musisz przedstawić niepodważalne dowody - mogą być to na przykład zeznania współpracowników oraz dokumenty (np. kopia umowy o pracę oraz regulaminu pracy). Dzięki temu zwiększysz swoją szansę na zwycięstwo.

Oprócz wystąpienia na drogę sądową możesz złożyć skargę do Państwowej Inspekcji Pracy, aby ta nałożyła na pracodawcę grzywnę za nierówne traktowanie. Inną możliwością jest również skontaktowanie się z instytucjami i fundacjami, które działają m.in. na rzecz równego traktowania w zatrudnieniu. Pomoc w przypadku dyskryminacji ze względu na płeć otrzymasz w Centrum Praw Kobiet, Feminotece, Centrum Praw Ojca i Dziecka czy w Polskim Towarzystwie Prawa Antydyskryminacyjnego.