Mszę sprawował ks. Wojciech Grygiel FSSP, natomiast za oprawę muzyczną odpowiadał chór z parafii Najświętszej Marii Panny Matki Kościoła.
Za wikipedia.org:
Msza rozpoczyna się modlitwami u stopni ołtarza. Kapłan z ministrantami klęczącymi u stopni ołtarza (w tzw. mszy solennej (uroczystej) z diakonem i subdiakonem) odmawia fragmenty psalmu 42 (43) oraz spowiedź powszechną (Confiteor), zakończoną odpuszczeniem zebranym grzechów powszednich. Spowiedź jest odmawiana osobno przez kapłana, osobno przez asystę. Dopiero wtedy kapłan wstępuje po stopniach do ołtarza.
Po odmówieniu modlitwy Aufer a nobis oraz introitu następuje prośba w języku greckim Kyrie eleison (Panie zmiłuj się), śpiewana trzy razy po trzy wezwania (po trzykroć do każdej z trzech Osób Trójcy Przenajświętszej), a następnie hymn Gloria in excelsis Deo(Chwała na wysokości Bogu). Po nim odczytywana lub śpiewana jest Lekcja (czyli wyjątek ze Starego Testamentu, z listów, Dziejów Apostolskich lub z Apokalipsy św. Jana), następnie graduał lub traktus, a po nim fragment Ewangelii.
Po odczytaniu Ewangelii następuje przerwa we Mszy świętej, kapłan zdejmuje manipularz i ornat, zakłada biret i wchodzi na ambonę, skąd głosi kazanie. Kazanie może być wygłoszone także przed Mszą lub po niej.
Następnie kapłan powraca do ołtarza i kontynuuje celebrację Mszy świętej. Podczas wyznania wiary (Credo) wszyscy przyklękają w trakcie wypowiadania słów dotyczących wcielenia Chrystusa (Et incarnatus est de Spiritu Sancto ex Maria Virginae, et homo factus est).
Po wyznaniu wiary następuje offertorium (ofiarowanie), w trakcie którego kapłan prosi Boga Ojca o przyjęcie ofiary Mszy świętej, składanej jako wynagrodzenie grzechów (modlitwa Suscipe, Sancte Pater). Następnie kapłan dolewa wody do wina i jeszcze raz prosi Boga o przyjęcie ofiary. W modlitwie Veni Sanctificator następuje prośba do Ducha Świętego o pobłogosławienie ofiary. Kapłan umywa ręce (Lavabo), odmawiając fragmenty psalmu 26, po czym prosi Trójcę Świętą o przyjęcie ofiary (sekreta).
Następuje wezwanie Sursum corda (w górę serca), a po nim prefacja, czyli modlitwa dziękczynna odpowiednia do charakteru uroczystości, zakończona przez Sanctus (Święty), czyli hymn śpiewany Bogu przez wszystkie chóry anielskie.
Po Sanctus rozpoczyna się najistotniejsza część mszy, czyli kanon. Odmawiany jest przyciszonym głosem. Zaczyna się on od trzech wspomnień: całego Kościoła, Przyjaciół i Parafian oraz Wszystkich Świętych. Następnie kapłan prosi Boga o przyjęcie ofiary, po czym następuje konsekracja chleba, czyli sakramentalna przemiana jego substancji w Ciało Chrystusa, w chwili wypowiedzenia przez kapłana słów Hoc est enim Corpus Meum (to jest bowiem Ciało Moje). Konsekracja wina, czyli sakramentalna przemiana jego substancji w Krew Chrystusa, następuje wraz ze słowami kapłana Hic est enim calix Sanguinis Mei, novi et aeterni testamenti, mysterium fidei, qui pro vobis et pro multis effundetur in remissionem peccatorum (To jest bowiem kielich Krwi Mojej, nowego i wiecznego przymierza, tajemnica wiary, która za was i za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów). Słowa konsekracji wypowiadane są powoli i wyraźnie, ale szeptem.
Po konsekracji chleba i wina następuje każdorazowo przyklęknięcie kapłana, podniesienie postaci konsekrowanej i ponowne przyklęknięcie. Następnie kapłan wspomina mękę Pańską, nawiązuje do ofiar Abla, Abrahama i Melchizedeka oraz prosi Anioła Pańskiego o zaniesienie ofiary na najwyższy ołtarz w niebie. Następują kolejne wspomnienia: dusz wczyśćcu, grzeszników i całego stworzenia. Kanon kończy się tzw. małym podniesieniem i doksologią, wychwalającą Trójcę Świętą.
Modlitwa Ojcze nasz odmawiana jest przez samego kapłana, wierni dołączają się dopiero pod koniec, wypowiadając słowa sed libera nos a malo (ale uwolnij/zbaw nas od złego), po czym następują trzy modlitwy poprzedzające Komunię kapłańską. W tym czasie śpiewane jest Agnus Dei, czyli Baranku Boży. Następnie kapłan pokazuje wiernym konsekrowaną hostię, będącą zgodnie z nauczaniem Kościoła katolickiego Ciałem Chrystusa, mówiąc Ecce Agnus Dei (Oto Baranek Boży) i następuje Komunia wiernych, przyjmowana przy balaskach, wyłącznie w pozycji klęczącej i do ust. Komunia święta w pozycji stojącej lub na rękę nie jest dozwolona, nawet w przypadku Mszy św. „polowych”.
Msza kończy się słowami Ite, missa est (Idźcie, ofiara spełniona) i błogosławieństwem, jednak po nich kapłan odczytuje dodatkowo tzw. Ostatnią Ewangelię. Jest to początek Ewangelii Jana mówiący o wcieleniu Słowa Bożego.
