W okresie gubernialnym nazywany Nowym Rynkiem, Placem Nikołajewskim i Rynkiem Maślanym. Od północnego wschodu przylega do Rynku Trybunalskiego. Utworzony około 1819 roku, pomiędzy ulicami Żydowską, Krótką i Kościelną; w roku 1824 znacznie poszerzony poprzez usunięcie z jego środka starych domostw żydowskich. Zadrzewiony dopiero w 1887 roku, przy okazji tych prac, w odległości 25 kroków od linii kamienic znaleziono tu skarb numizmatyczny w glinianym naczyniu- były to polskie, holenderskie, szwedzkie i barbanckie monety z lat 1621-1624, srebrny klucz, pochwę od sztyletu i pasy rycerskie. Sam skwer oddano do użytku w 1899 roku, sadzonki drzew i skrzewy którymi został ozdobiony sprowadzono specjalnie z Warszawskich Ogrodów Hozera[i]. Do najbardziej zabytkowych obiektów Placu Czarnieckiego należą kamienica nr 6, w której jeszcze w połowie XIX wieku mieścił się jeden z najdawniejszych piotrkowskich zajazdów, własność Groszkowskiego, oraz kamienica nr 10, z rokokowo- klasycystycznym frontem, dawna własność greckich kupców. Obecną nazwę plac otrzymał z inicjatywy słynnego piotrkowskiego regionalisty Michała Rawity Witanowskiego i szczyci się nią od 24.06.1917 roku. Jedynie w okresie okupacji hitlerowskiej przemianowany na Juden Platz.
[i] Tydzień 15, 28, 30, 47/1892 i 13/1899.
