Czyli specjalny tor dla rowerzystów, a właściwie cyklistów, zlokalizowany na Budkach, jedna z największych atrakcji gubernialnego Piotrkowa. Jego budowę sfinalizował znany piotrkowski cyklista Bronisław Dąbrowski. Do publicznego użytku ten rekreacyjno- sportowy obiekt oddano 15 maja 1893 roku. Jak napisał jeden z dziennikarzy ówczesnego lokalnego czasopisma „Tydzień” przy alei spacerowej „do budek”, naprzeciw szklarni, otwarty został plac do nauki jazdy na welocypedzie oraz tor wyścigowy długości ¼ wiorsty. (...) Dla początkowej nauki daje się welocyped miejscowy bez dodatkowej opłaty[i]. Opłata za całoroczny sezon wynosiła 10 rubli dla dorosłych i 5 rubli dzieci i młodzież. Od roku 1896 własność Piotrkowskiego Towarzystwa Cyklistów. Urządzony wzdłuż nasypu kolejowego, u zbiegu dzisiejszych ulic Budki i Partyzantów, posiadał nawierzchnię z gliny i miału, łagodne zakręty i pochylone do środka tory (długość toru wynosiła 255 metrów). Całość otaczały pasma trawy z małymi klombami, według projektu ówczesnego miejskiego ogrodnika Antoniego Hołujskiego, m.in. twórcy wirydarza przy placu Kościuszki. Dodatkowo obok cyklodromu znajdowała się altana z kioskami i dwa boiska do krykieta. Największe oblężenie piotrkowski tor przeżywał zawsze z okazji otwarcia sezonu, które odbywało się zgodnie z ustalonym ceremoniałem. Członkowie Towarzystwa Cyklistów (w roku 1910 liczyło ono 66 członków rzeczywistych) w strojach mundurowych po wysłuchaniu mszy w kościele bernardyńskim bądź kościele Dominikanek udawali się na cyklodrom, gdzie następnie dokonywano uroczystego podniesienia flagi. Urządzane na torze wyścigi zazwyczaj odbywały się na kilku dystansach. Do najpopularniejszych należały wyścigi połączone z biegami piechurów m.in. „Wielki derby” o tytuł „Mistrza jazdy na Ziemię Piotrkowską”, bieg „Zachęty” (5 okrążeń), „Scratch” (10 okrążeń) oraz bieg „Główny” (20-30 okrążeń). Niemniejszym powodzeniem cieszyły się również konkurencje takie jak bieg „Prowincjonalny”, „Amerykański” czy „Seniorów”. Co ciekawe w tym ostatnim mogli startować wszyscy, którzy ukończyli 35 rok życia. Nagrodami były specjalnie wybijane na tą okazję żetony - złote emaliowane, srebrne oraz w zależności od biegu duże lub małe brązowe. Na cyklodromie gościli uznani zawodnicy kolarstwa, m.in. warszawiacy Hera i Kamiński oraz mistrz lotny, jeździec V klasy Wapiński. Najsłynniejszym jednak cyklistą, jaki zawitał „na Budki” był jeździec z paryskiego „Velodrome d’hivier” Albert Jeanneret. Niestety występ francuskiego championa okazał się porażką. W rozegranym 16 lipca 1911 roku wyścigu zajął dość odległe miejsce, czym rozczarował piotrkowską publiczność. Dziś po dawnym cyklodromie pozostał jedynie niewielki wał ziemny przy dzisiejszej ul. Partyzantów.
[i] „Tydzień” 23/1893, s. 1.
