Położony pod lasem rakowskim przy drodze do Moszczenicy, powstał w 1967 roku według projektu Stanisława Żałobnego i Michała Gałkiewicza. To trzeci piotrkowski cmentarz wojenny. Miejsce ostatniego spoczynku znalazło tutaj m.in. 1137 żołnierzy Armii Czerwonej, poległych podczas II wojny światowej i pochowanych w 252 zbiorowych mogiłach. Spośród wszystkich pochowanych zdołano zidentyfikować zaledwie 220 ciał. Ich lista znajduje się w piotrkowskim magistracie. Miejsce pod nekropolię zostało wybrane nie przypadkowo. To tutaj w okresie hitlerowskiej okupacji, w latach 1942-1944 pochowano od 4 do 7 tysięcy radzieckich jeńców wojennych ze stalagów 237 i 267/z, zmarłych w egzekucjach, z głodu, wycieńczenia i na skutek chorób zakaźnych. We wspomnianym 1967 roku na ten teren przeniesiono ciała żołnierzy 3 Armii Gwardyjskiej, 4 Armii Pancernej Gwardyjskiej i 13 Armii Pancernej Gwardyjskiej, ekshumowane ze zbiorowej mogiły mieszczącej się na skwerze przy placu Kościuszki. Żołnierze ci polegli w 1945 roku w trakcie walk o wyzwolenie Piotrkowa, powiatu piotrkowskiego oraz ziemi radomszczańskiej, bełchatowskiej, łaskiej i wieluńskiej. Do nekropolii prowadzi wąska droga leśna. 252 zbiorowe mogiły ułożone są po północnej stronie kompleksu tworzą symetryczny prostokąt. Nad całością dominuje monumentalny pomnik z napisem „Żołnierzom Armii Radzieckiej poległym w walce z faszyzmem - społeczeństwo ziemi piotrkowskiej”, ustawiony prostopadle do mogił. Wieńczy go charakterystyczna gwiazda, u podnóża zaś znajduje się kilka płyt nagrobnych, przeniesionych tu ze wspomnianego skweru przy placu Kościuszki, pośród których, na jednej widnieje obok imienia i nazwiska oraz dat (urodzenia i śmierci) zdjęcie poległego.
