Owe piotrkowsko-łódzkie animozje są obecne w życiu codziennym i rzutują na wzajemne zachowanie względem siebie piotrkowian i łodzian. Pewnie sporo czasu jeszcze upłynie, nim uda się wykorzenić to nasze negatywne nastawienie. Zastanawiające jest jednak, gdzie należy upatrywać jego korzeni? Czy rzeczywiście związane jest z ustanowieniem stolicy regionu w jednym z miast?
Piotrkowsko-łódzkie czy też łódzko-piotrkowskie animozje – nikt oficjalnie, zwłaszcza wśród lokalnych władz, nie przyzna, że istnieją jakieś antypatie między mieszkańcami obu miast. A jednak powszechnie wiadomo, że we wzajemnych relacjach piotrkowian z łodzianami przeważa negatywne nastawienie jednych do drugich. My nie lubimy wyrażać się pozytywnie o mieszkańcach Łodzi, a i oni nie pozostają nam dłużni. Jakie wydarzenia z dziejów obu miast przyczyniły się do trwających do dziś animozji?
A wszystko przez walkę o stolicę
Bez wątpienia genezy wzajemnych niechęci należy upatrywać w ustanowieniu stolicy regionu najpierw w Piotrkowie, a następnie w Łodzi. Przez lata łodzianie bezskutecznie starali się o to, by to ich miasto było tym najważniejszym w tej części kraju, a kiedy w końcu doprowadzili do tego, piotrkowianie uznali ich za winnych odebrania rangi i miana stolicy trybunalskiemu grodowi. Zacznijmy jednak od początku.
Powstała 13 stycznia 1867 roku gubernia piotrkowska była jedną z najbogatszych w ówczesnym imperium Romanowów. W jej skład wchodziło osiem powiatów: będziński, brzeziński, częstochowski, łaski, łódzki, piotrkowski, radomski i rawski. W Piotrkowie, jako stolicy, obok gubernatora był ulokowany rząd, w skład którego obok wicegubernatora wchodzili także czterej radcy kierujący wydziałami: administracyjnym, wojskowo-policyjnym, skarbowym i prawnym oraz kilku asesorów odpowiedzialnych za kierowanie wydziałami dóbr rządowych i ubezpieczeń. Grono rządowych urzędników zasilali także: inżynier miasta, naczelnik dyrekcji naukowej i kasjer gubernialny. Przy władzach rządowych działała również kancelaria prezydialna, sekretarz gubernialny, archiwum, drukarnia oraz redaktor urzędowego tytułu “Dziennika Gubernialnego Petrokowskiego”. Dopełnienie władzy carskiego namiestnika stanowiły urząd do spraw włościańskich, Łódzka Dyrekcja Naukowa, Zarząd Poczt i Kasa Gubernialna. Wszystkie te urzędy świadczyły o randze i roli stolicy. Niemniej jednak 26 lat po ustanowieniu Piotrkowa stolicą guberni, 27 stycznia 1897 roku w pobliskiej Łodzi rozpoczęto dyskurs o przeniesieniu tu władz gubernialnych i sądowych. Kilka dni później radcy łódzcy do swego pomysłu próbowali przekonać ówczesnego gubernatora piotrkowskiego Konstantina Millera. Na drodze do sfinalizowania sprawy stanął im jednak stanowczy sprzeciw głównych władz Imperium Carskiego.
