Bełzatka Zajazd, jednej z najsłynniejszych piotrkowskich zajazdów mieszczący się na Bełzatce. Obecnie nieistniejący. Mieścił się w parterowym, murowanym budynku dwutraktowym, z naczółkowym dachem krytym gontem, datowany na przełom XVIII i XIX wieku, w II połowie XIX wieku przebudowanym na dworek mieszkalny.
Ostatnim właścicielem nieruchomości znajdującej się południowej części belzackiego parku była rodzina Stokowskich. W roku 1924 Marceli Stokowski przeprowadził remont budynku. Dokładny i jeden z nielicznie zachowanych opisów dworku znajduje się w katalogu Zabytki sztuki w Polsce autorstwa M. Kwiczala. Zabytkowy obiekt rozebrano w 1974 roku na mocy decyzji wydanej 29 września 1970 roku przez ówczesnego Ministra Kultury i Sztuki, w oparciu o decyzję ówczesnego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Łodzi z dnia 28 sierpnia 1970 roku i decyzję Wydziału Budownictwa Urbanistyki i Architektury prezydium MRN w Piotrkowie. Jako uzasadnienie podano fatalny stan techniczny budynku będący wynikiem dewastacji, jakiej uległ w latach 1945-1955 oraz brak odpowiednio wysokich funduszy na jego renowację. Choć jeszcze w 1968 roku czyniono zabiegi by budynek uratować. Jedno z nielicznych zdjęć dawnego bełzackiego dworu znajduje się w zbiorach fotograficznych Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, zostało wykonane w 1949 roku przez Ewę Kozłowską. Do dziś z dawnej bełzackiej nieruchomości ocalały jedynie należące do dworu czworaki, czyli parterowy budynek stanowiący lokum dla dworskiej służby, zlokalizowany u zbiegu ulic Belzackiej i Dworskiej. Ciekawostka: Dopiero rok po rozebraniu zabytkowego obiektu lokalna prasa, w tym m.in. „Gazeta Ziemi Piotrkowskiej”, podniosła larum w sprawie jego zabezpieczenia i ochrony. Niestety był to głos spóźniony. W miejscu, w którym stał zajazd rósł już nowy trawnik.
