Fabryka organów, jedna z najsłynniejszych wytwórni organów w Polsce, istniała w Piotrkowie od 1879 do 1963 roku. Jej twórcą był Stanisław Krukowski, który do Piotrkowa przybył z Warszawy, gdzie zawód organomistrza zdobywał wraz z bratem Edwardem w Fabryce Organów Leopolda Blomberga. Przez pierwsze dwa lata działalności Krukowski prowadził fabrykę wraz ze wspólnikiem Konstantym Mieszczanowskim i zajmował się głównie renowacją organów. Z czasem w fabryce rozpoczęto również produkcję instrumentów. Od roku 1910 Stanisław Krukowski prowadzi zakład wspólnie z synem, Stefanem, stąd też w nazwie pojawia się Fabryka Organów St. Krukowski i Syn. Po śmierci Stanisława w 1934 roku jedynym właścicielem i spadkobiercą rodzinnego interesu zostaje Stefan Krukowski. Wytwórnia słynie z wyrobów nie tylko w mieście i w całym kraju, ale również zagranicą. Jej wyroby słyną nie tylko z doskonałej jakości, ale również z nowatorskich rozwiązań, za które, jak m.in. za oryginalnie skonstruowaną fisharmonię stanowiącą połączenie instrumentu z piszczałkami organowymi zdobywa szereg nagród- Wielki Medal Srebrny w 1912 roku na Wystawie Przemysłowej w Warszawie, Mały Złoty Medal na Powszechnej Wystawie Krajowej W Poznaniu (1929), Medal Srebrny przyznany przez Ministerstwo Przemysłu i Handlu w 1929 roku, Złote Medale na Powszechnej Wystawie Kościelnej w Kaliszu (1931) i Radomiu (1932) oraz Grand Prix na Międzynarodowej Wystawie w Brukseli. W najlepszym okresie działalności fabryka zatrudniała od 6 do 10 pracowników, pod koniec istnienia już tylko 4. Współpracowała również z zagranicznymi organomistrzami, m.in. z A. Laukhuff’em i K. Engel’em z Niemiec, E.G. Leau z Paryża oraz z B. Devos z Brukseli. Przez lata zmieniał się adres wytwórni, początkowo zlokalizowana była ulicy Kaliskiej (Słowackiego), następnie przy Krakowskim Przedmieściu i w Alejach Cmentarnych. Od 1893 roku do 1913 mieści się w dwóch drewnianych domach zakupionych przez Stanisława Krukowskiego przy ulicy Moskiewskiej 606 (późniejsza Bykowska 78, obecnie Wojska Polskiego). Gdy w 1913 roku pożar niszczy fabryczne zabudowania, wytwórnia przenosi się do pomieszczeń przy ulicy Legionów ¼ (dziś Dąbrowskiego), gdzie egzystuje do końca swego istnienia. W Fabryce Krukowskich wybudowano około 400 instrumentów. Dzieła te można oglądać w kościołach w: Bogdanowie (1901), Dąbrowej nad Czarną (1909), Lutomiersku (1910), Ujeździe (1912), Milejowie, Błogiach, Kokaninie (dawne Kaliskie) i Kowalu (okolice Włocławka). Organy Krukowskich można znaleźć również w tak dużych miastach jak Lwów, Łódź, Skierniewice, Kielce, Radom, Warszawa. W Piotrkowie znajdują się dwa instrumenty pochodzące z tej fabryki- jeden z kościele Ewangelicko- Augsburskim oraz w kościele Najświętszego Serca Jezusowego. Kres działalności najsłynniejszej w kraju wytwórni instrumentów położyły powojenne władze miasta. Niechętni prywatnej inicjatywie partyjni notable bezustannie zwiększały podatkowe obciążenia firmy. Wiadomość o kolejnych finansowym obciążeniu firmy wywołała zawał serca u jej właściciela Stefana Krukowskiego. Zmarł on na terenie ówczesnego Urzędu Miasta 28 maja 1963 roku. Wraz z jego śmiercią przestała istnieć piotrkowska fabryka organów.
