Huta Szkła Okiennego, dziś już nieistniejąca, powstała w 1897 roku nieopodal huty szkła „Hortensja”. Jej pierwszym i długoletnim właścicielem był Emil Haebler. Nazwa huty pochodziła od imienia jednej z córek Haeblera, w pierwszych latach działalności zmieniano ją trzykrotnie, najpierw nosiła miano „Kara”, następnie „Karolia”, w 1907 roku zaś ostatecznie powrócono do pierwotnej wersji „Kara”. Zakład zatrudniał 300 pracowników, zajmował się głównie produkcją szkła taflowego, butelkowego, wszelkiego rodzaju gąsiorków, szklanek, kloszy i cylindrów. W roku 1907 po przejęciu przez Haeblera konkurencyjnej huty „Anna”, której nazwę zmieniono na „Hortensja”, weszła w skład Rosyjskiego Przemysłowego i Handlowego Towarzystwa Akcyjnego (Anonimowego) byłych przedsiębiorstw Emila Haeblera, późniejsza Belgijska Spółka Akcyjna. Do roku 1936 produkcja w hucie odbywała się ręcznie, bez udziału parku mechanicznego. W okresie międzywojennym zakład zasłynął jako miejsce strajków robotniczych. Po drugiej wojnie światowej hutę upaństwowiono, została rozbudowana oraz doinwestowana. W okresie PRL-u była jednym z największych producentów szkła taflowego w kraju, część wyrobów eksportowano. Zmiana ustroju w 1989 roku dla huty stała się przyczyną upadku zakładu, ostatecznie hutę przestała istnieć w 2005 roku.
