Karasiński Józef Adam (1868-1920) kompozytor, muzyk, autor utworu Walc dla piotrkowian, który powstał w 1902 roku, po pobycie kompozytora w Piotrkowie. Przez znawców nazywany polskim Straussem i królem walca. Urodził się w Warszawie, był synem urzędnika kolejowego Józefa Karasińskiego i nauczycielki muzyki Zofii z Suskich. Początkowo naukę gry na fortepianie pobierał u swojej matki, następnie u prywatnych nauczycieli. Szkołę średnią skończył w Warszawie. Zawód muzyka rozpoczął od pracy pedagogicznej i komponowania muzyki lekkiej. Grywał również w domach arystokratycznych jako solista i w duecie ze skrzypkiem. Następnie stworzył zespół muzyki salonowej, którym dyrygował i z którym wyjeżdżał na sezonowe występy do uzdrowisk, rozmaitych miast w kraju i zagranicą. Grywał we Francji, Austrii, Niemczech, Rosji i na Węgrzech. W Paryżu został przyjęty do związku kompozytorów francuskich. Od 1915 roku przebywał w Rosji, gdzie pracował w Moskwie jako nauczyciel gry fortepianowej. Do Polski powrócił w 1918 roku. Zmarł nagle w Warszawie 20.09.1920 roku. Pochowany został na warszawskich Powązkach. Jego żoną była Cecylia z Kipmanów. Ze związku tego narodziło się troje dzieci- syn Zygmunt, również kompozytor i skrzypek, oraz córki, obie pianistki, Aleksandra i Helena. Cechowała go lekkość komponowania, był autorem walców, z których najpopularniejszy Franaçois dedykowany kompozytorowi Franciszkowi Brzezińskiemu, został wydany w Londynie i w Wiedniu, i do dnia dzisiejszego pozostaje jednym z najpopularniejszych walców na świecie. Karasiński komponował również polki, mazury, kadryle, marsze, kontredansy, piosenki żołnierskie i drobne utwory na fortepian. Sam opracowywał swoje kompozycje, grywane przez krajowe jak i zagraniczne orkiestry rozrywkowe. Wśród jego opracowań znalazły się również Zenobiusza Adamusa kujawiaki na fortepian (w. po 1910), E. Huszki Valse de Pesth sur les motifs de l’operette ( w. po 1910). Łatwość komponowania przejawiała się również u niego w improwizacjach podczas koncertów. Jego kompozycje wydawało warszawskie wydawnictwo Gebethner i Wolff, na jubileusz tej firmy skomponował w 1907 roku poloneza. Z uwagi na nieskomplikowaną fakturę i śpiewność linii melodycznej większość kompozycji Karasińskiego cieszyło się dużą popularnością. Jego utwory można znaleźć m.in. w jubileuszowym albumie tej firmy, zawierającym sto różnych utworów. Najsłynniejsze: walce Lilia, Eliseum, Maria, Dla pięknych warszawianek, Walc dla pięknych krakowianek, mazury Kuba, Jurek, polka Maniuta. Żywa działalność muzyczna i czynny udział w życiu towarzyskim Warszawy uczyniły z Karasińskiego bardzo popularną postać świata muzycznego stolicy.
