Montaż tablic przedstawiających dawne herby cechów rzemieślniczych działających w Piotrkowie rozpoczął się w 2012 roku, przy okazji remontu tej ulicy. Co ciekawe, podczas prac ziemnych, na głębokości około metra, odkryto w ziemi jamę, w której znajdowały się stare naczynia gliniane z około VIII-IX wieku. To ślady dawnego osadnictwa, podobne do odkrytych przez archeologów w pobliżu murów przy ul. Łaziennej Mokrej.

Tabliczki mają za zadanie upamiętnić główne fachy, jakie przed wieloma laty dominowały na piotrkowskim Starym Mieście. Wmurowano je na wniosek Cechu Rzemiosł Różnych. Znajdziemy tu dwanaście tablic, na których przedstawiono herby cechu fotografów, fryzjerów, szewców i cholewkarzy, rzeźników, zegarmistrzów i złotników, kapeluszników i czapników, kołodziei i bednarzy, kowali, krawców, ślusarzy i blacharzy, stolarzy oraz tapicerów. Herby wykonano w oparciu o wzory pochodzące z Księgi Rzemiosła Polskiego z 1949 roku.

Pierwsze cechy rzemieślnicze powstały w Polsce w XIII wieku. Były to stowarzyszenia zrzeszające przedstawicieli jednego określonego zawodu lub kilku pokrewnych. W języku staropolskim cechy nazywano też zamiennie Gildiami. Cechy miały za zadanie reprezentować i bronić interesów rzemieślników wobec władz miejskich i państwowych, a także wobec kupców, konsumentów oraz wszelkiej konkurencji. Miały utrzymywać monopol produkcji w danej dziedzinie, dbać o standard wyrobów i przestrzeganie określonych rygorów technicznych, regulować zaopatrzenie w surowce oraz ilość produkcji, ustalać ceny gotowych wyrobów, nadzorować proces kształcenia w rzemiośle, zapewniać opiekę społeczną członkom cechu i ich rodzinom.

Wspominając o ulicy Farnej, nie sposób nie wspomnieć o jej filmowej historii. Można ją bowiem oglądać w takich filmach, jak „Ewa chce spać”, „Syzyfowe prace” czy „Uprowadzenie Agaty”. Choć ekipy filmowe gościły tu o wiele częściej, ale to już temat na osobną historię.