Obecny kościół stanowi w części pozostałość dawnego opactwa Norbertanów, które założono w 1179 roku. Do Witowa sprowadził norbertanów i norbertanki biskup płocki Wit z Chotla. Podczas napaści Tatarów 1241 r. zakonnice zostały wymordowane i odtąd pozostali tu tylko zakonnicy. Norbertanie działali w Witowie 640 lat, aż do kasaty zakonu w 1819 r. przez władze carskie. Potem w 1825 r. została tu erygowana parafia diecezjalna.
Budowa kościoła nie należała do ekspresowych, bowiem rozpoczęła się w 1738 roku, a na dobre zakończyła dopiero w roku 1804. W murach świątyni znajduje się wiele zabytkowych elementów. Jednym z nich jest, uchodzący za cudowny, obraz Zwiastowania Matki Bożej. Warto też zwrócić uwagę na marmurową chrzcielnicę, która pochodzi z 1646 roku. Warte uwagi są też ołtarze boczne z 1743 roku i ołtarz główny z roku 1747. Równie ciekawa i wiekowa jest też wieża bramna, pochodząca z XV wieku.
Przy kościele od 2005 roku działa muzeum. Znajdujące się w nim gabloty, postumenty i szafy oraz część zbiorów zostały podarowane przez Muzeum Archidiecezji Łódzkiej. Utworzone muzeum obrazuje spuściznę jaką w sferze duchowej i kulturowej pozostawili po sobie w Witowie norbertanie.
Ekspozycję rozmieszczono w dawnych dwóch salach katechetycznych nad zakrystią. Wchodząc do pierwszej sali ujrzymy na wprost obraz św. Marii Magdaleny z XVIII w. malowany na płótnie, a obok niego - obraz św. Maksymiliana Marii Kolbego malowany współcześnie. W dalszej kolejności miejsca na ścianie zajmują portrety: biskupa Michała Klepacza, kardynała Karola Wojtyły, prymasa Stefana Wyszyńskiego i arcybiskupa Władysława Ziółka z okresu ich młodości. Ponadto znajdują się tam portretowe zdjęcia papieży: bł. Jana XXIII i Pawła VI. W tym pomieszczeniu jest też ustawiona makieta witowskiego kościoła, zaprojektowana jako wieniec dożynkowy, udekorowany ziarnami różnych zbóż. Obok niej stoi umieszczona w gablocie makieta projektu niezidentyfikowanego pomnika. Turyści podczas zwiedzania tej sali zwracają uwagę na manekina przedstawiającego kapłana ubranego w strój liturgiczny, przyodzianego w haftowaną białą kapę oraz podziwiają stojące obok niego umbrakulum zdobione kunsztownym haftem z motywami eucharystycznymi. Znajduje się tu również kocioł muzyczny należący do dawnej kapeli klasztornej i wiszący miedziany kocioł do gotowania nad ogniskiem oraz prymitywna ręczna pompa do wody.
Po przekroczeniu progu drugiej sali wystawowej można obejrzeć poczet papieży od Piusa XII oraz tablo z 1963 roku ukazujące skład episkopatu Polski. Zgromadzono w tym pomieszczeniu również najcenniejsze zabytki ponorbertańskie. Piękny ołtarz z 1638 r. pochodzący z poprzedniego witowskiego kościoła, a po jego bokach ustawione są osiemnastowieczne barokowe konfesjonały, zaś po środku sali - oszklone, poziome gabloty, w których wyeksponowano księgi liturgiczne – rytuały i śpiewniki. W kolejnych gablotach wyłożono teksty liturgiczne, mszały i żałobne szaty liturgiczne.
