- Proszę zobaczyć, jak tu gruchnęło. Zeszłam z ostatniego stopnia na półpiętrze, gdybym zrobiła jeszcze jeden krok, to spadłoby mi to na głowę. Poszłam do administracji (siedziba TBS w al. 3 Maja - przyp. AS), a jakiś pan mi powiedział: „A co to pani dom jest? My nie mamy pieniędzy". Przyszli i tylko ten gruz sprzątnęli z półpiętra. Od dwóch lat słyszymy o remoncie, a nic nie robią. Przecież my czynsze płacimy - mówi lokatorka z Sieradzkiej.
Odpadający tynk nie jest jedynym problemem lokatorów. - Do piwnicy wejść nie można, bo z tyłu kamienicy jest rusztowanie i nie można otworzyć drzwi. Śmieci muszę przenosić przez ulicę. Tutaj jest gorzej niż było po wojnie, bo wtedy się o budynki dbało. To jest szczyt wszystkiego, w jakich warunkach my tu mieszkamy. Chociaż by nam normalne drzwi zamontowali, z domofonem, bo teraz każdy może tu wejść. Ludzie załatwiają się na klatce schodowej - mówi starsza kobieta.
Co jeszcze? Lokatorzy chodzą po kamienicy po ciemku, bo instalacja elektryczna nawala. Pękły rury, woda lała się po ścianach. - Mieszkam tutaj ponad 40 lat i nie pamiętam, żeby był tu jakikolwiek remont. Jedynie okna mi wstawili i na tym koniec. Dach pokryli w listopadzie, potem spadł śnieg i teraz leje się ludziom na głowę. Tynk odpada, na ścianach zacieki. Niby są piękne ulice, ale co z tego, jak kamienice się sypią - podsumowuje lokatorka.
- To jest przecież zabytkowa kamienica. Prezydent występuje na jakichś lodowiskach, a tutaj przecież powinno się podnieść larum. Larum, panie prezydencie! - emocjonuje się starszy mężczyzna, lokator z I piętra z Sieradzkiej. - Ja tutaj mieszkam od 1974 roku, a żona mieszka już 50 lat. Ostatni raz kamienica malowana była z okazji dożynek, pamiętam, bo teściu był malarzem. Była wtedy zrzutka na farbę w ramach czynu społecznego. Następuje tutaj dewastacja przez sam TBS.
Władze Towarzystwa Budownictwa Społecznego zapewniają, że chciałyby pomóc, ale mają ograniczone możliwości. Innymi słowy - robią, co mogą. Prezes Elżbieta Sapińska wyjaśnia, że stan tej kamienicy jest jej doskonale znany. Od dawna budynek wymaga generalnego remontu, ale pieniędzy starcza zaledwie na zabezpieczenie przed zagrożeniem dla ludzi. - Ta kamienica znajduje się pod ochroną i każdy remont wymaga zgody konserwatora: od wymiany drzwi po sztukaterię. To znacznie podnosi koszty. W ubiegłym roku TBS rozpoczął tam remont dachu, który przeciekał. Zostanie on dokończony najszybciej, jak pozwolą na to warunki atmosferyczne, nie później, niż do połowy kwietnia. Naprawione zostaną schody wejściowe. Zdjęty zostanie także, podobnie jak w ubiegłym roku, zawilgocony po zimie tynk. Ale już na remont klatki schodowej nie ma pieniędzy - wyjaśnia Urząd Miasta.
Co roku na administrowane przez siebie nieruchomości TBS potrzebuje co najmniej 10 mln zł, a dostaje z budżetu gminy zaledwie 3. To kalkulacja bolesna, zwłaszcza dla lokatorów zasobów TBS.
Dla lokatorów z Sieradzkiej 8 pojawiło się jednak światełko nadziei. W przepięknie wydanym dodatku do wtorkowej „Gazety Wyborczej" - "Łódzkie w Unii" (luty 2010) w tekście "Piotrków: Drugi etap traktu" możemy przeczytać: Wartość drugiego etapu Traktu Wielu Kultur to 22 mln zł. W ramach tej kwoty miasto planuje: remont konserwatorsko-budowlany budynku muzeum, remont konserwatorsko-budowlany budynku Liceum Ogólnokształcącego, remont budynku Ośrodka Działań Artystycznych przy ul. Sieradzkiej 8 (...).
Może lokatorzy rozsypującej się kamienicy „załapią" się na trakt?
Aleksandra Stańczyk
