Wernisaż odbędzie się 7 października o godz. 19.00 w galerii ODA przy ul. Sieradzkiej 8. Ekspozycję będzie można oglądać do 30 października.

- Moje malarstwo, bez względu na temat, czy to abstrakcja, czy portret] to ekspresyjna, impulsywna czasami wręcz agresywna opowieść o egzystencji człowieka uwikłanego w napięcia i konflikty duchowe, człowieka niejednoznacznego, poszukującego swojego spełnienia i miejsca tak na ziemi jak i w kosmosie – mówi o swojej twórczości Joanna Lucińska-Dąbkiewicz. - Kolor najważniejszy - kontrastowo zestawiany. Spontaniczna malarska plama to często precyzyjny wewnętrzny gest twórcy oddający stany emocjonalne. Jest to nie szept, lecz krzyk wyrażający rzeczywistość dla nas niedostrzegalną, ledwo przeczuwaną tak jakby muśniętą.

- Maluję i żyję, żyję, gdyż maluję, w tym czasie kocham i pragnę, czasem wegetuję, lecz odradzam się, by wnet zakwitnąć, owocuję zimą, by zbierać wiosną, tworzę bo jestem, jestem, choć częściej bywam, jeżdżę na gapę, by niczego nie przeoczyć, wracam, by nie zamykać drzwi, siedzę i gdybam, dłubię w nosie i wyję do księżyca, wciąż żyję, choć to wykrojony epizodzik, zamiatam pod zakurzony dywan, nie śpię, by więcej zobaczyć, częściej śmieję się niż płaczę, wstaję, by nie leżeć, staram się myć, by nie śmierdzieć, czasem równik tańczy na moich biodrach – wtedy czuję jak się spełniam… - tak z kolei o losie twórcy wypowiada się Bogusław Maria Piasecki.