A nie moze byc nazwa WWW.Pecolta.Pl ? :]

00

dla tak godnego Człowieka właściwszym miejscem na uhonorowanie byłby jakiś skwer lub park a nie ruchliwe rondo.

00

i co niedowiarki prezes miał racje mówiąc o ZAKAMUFLOWANEJ OPCJI NIEMIECKIEJ co prawda w innym regionie ale coś w tym jest.

00

Popieram. To wielki piotrkowianin, choć Jego imieniem powinna nazywać się jakaœ duża ulica, ale rondo też dobre.
Dla niezorientowanych:

Tadeusz Pecolt, właœc. Tadeusz Petzold (ur. 11 marca 1910 w Łodzi, zm. 26 sierpnia 2008 tamże) – polski duchowny katolicki pochodzenia niemieckiego, prałat, magister licencjusz teologii, dziekan piotrkowski, długoletni prefekt – katecheta szkół w Piotrkowie Trybunalskim, przez pół wieku rektor piotrkowskiego koœcioła akademickiego Panien Dominkanek pw. Matki Bożej Œnieżnej.
Za swš społecznš działalnoœć otrzymał kilka odznaczeń. W 1996 został głównym bohaterem filmu dokumentalnego Grzegorza Królikiewicza (który był niegdyœ uczniem ks. Pecolta) pt. Bardziej niż siebie samego.
Był ostatnim żyjšcym kapłanem archidiecezji łódzkiej spoœród księży wyœwięconych w Łodzi przed II wojnš œwiatowš. Jego życie cechowała niezwykła skromnoœć materialna. Nigdy nie został proboszczem ani kanonikiem.
Ks. Pecolt pochodził ze œródmiejskiej parafii Podwyższenia Œwiętego Krzyża w Łodzi. Wspominajšc czasy młodoœci, mówił, że wywodził się z obojętnej religijnie, kupieckiej rodziny. Samemu jednak chodził systematycznie na niedzielne msze. Po zdanej maturze na krótko wyjechał do Niemiec. Po powrocie do Łodzi, zajšł się w rodzinnej firmie księgowoœciš. Niespodziewanie dla najbliższych, w wieku 22 lat postanowił wstšpić do łódzkiego, diecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego, które ukończył po pięciu latach. Œwięcenia kapłańskie przyjšł dnia 21 sierpnia 1937 z ršk biskupa Włodzimierza Jasińskiego.
Po wybuchu II wojny œwiatowej pomagał w wydawaniu konspiracyjnego pisma. Jednak gestapo odnalazło tajnš drukarnię i aresztowało kapłanów tam pracujšcych. Z racji, że ks. Pecolt znał biegle język niemiecki, zaproponowano mu, aby w swej rodzimej parafii odprawiał nabożeństwa dla niemieckiej ludnoœci miasta, na co poczštkowo się zgodził. PóŸniej zachęcano go, aby zdradzał tajemnicę spowiedzi, czego odmówił. Szczęœliwie, nie spotkały go za to żadne represje (niemieccy oficerowie potraktowali tę postawę księdza z szacunkiem, widzšc w niej wyraz œwiadectwa odwagi i wiary). Wkrótce jednak ks. Pecolt, pragnšc służyć wszystkim ludziom, niezależnie od narodowoœci, postanowił uciec z Łodzi. Udało mu się zbiec na Podlasie. Następnie dotarł do Starej Wsi pod Węgrowem. Ukrywał się na fałszywych dokumentach wyrobionych na nazwisko Tadeusz Perzyński (zawód ogrodnik). Tam też, w szkole z internatem, istniejšcej przy zakonie sióstr Zmartwychwstanek, pomagał w opiece nad sierotami z Warszawy, uczšc religii, łaciny i innych przedmiotów.
Godnym pochwały wydaje się fakt podjęcia przez ks. Pecolta i sióstr Zmartwychwstanek wielkiego ryzyka w postaci decyzji o ukrywaniu dziewięciu małych Żydówek, dzięki czemu udało się uratować im życie. Na znak podzięki i pamięci wobec czynu ks. Pecolta w ogrodzie Instytutu Pamięci Męczenników i Bohaterów Holocaustu Jad Waszem w Jerozolimie posadzono trzy drzewka i położono tablicę ze stosownym napisem.
Po zakończeniu działań wojennych ks. Pecolt wrócił do swej macierzystej diecezji. Następnie został oddelegowany na posługę wikariusza i katechety w Sulejowie. W 1947 przeniesiony do Piotrkowa Trybunalskiego. Tam też w 1948 został rektorem koœcioła Panien Dominikanek oraz prefektem w żeńskim gimnazjum Zrzeszenie i III Liceum Ogólnokształcšcym. Wkrótce potem rozpoczšł dodatkowo posługę kapelana szpitalnego.
W latach pięćdziesištych podjšł studia w trybie zaocznym na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie uzyskał tytuł magistra teologii dogmatycznej, a potem, 16 lutego 1955, licencjat naukowy z teologii[2].
Działał w niemieckiej organizacji Maximilian Kolbe Werk, gdzie niósł swš materialnš i duchowš pomoc kilkuset żyjšcym byłym więŸniom obozów koncentracyjnych oraz wdowom po nich.
Dopiero w wieku 88 lat przeszedł na koœcielnš emeryturę. Na poczštku XXI wieku sędziwy ks. Pecolt zamieszkał u swego przyjaciela w Piotrkowie, gdzie przebywał przez kilka lat.
Dnia 26 sierpnia 2007 z okazji brylantowej, siedemdziesištej rocznicy œwięceń kapłańskich ks. Pecolta w koœciele Panien Dominikanek odbyły się uroczystoœci jubileuszowe. Gospodarzem tego wydarzenia był ks. dr Ireneusz Bochyński, będšcy od 2006 rektorem koœcioła. Mszy œwiętej przewodniczył i homilię wygłosił metropolita łódzki Władysław Ziółek. Schorowany, poruszajšcy się na wózku inwalidzkim, ks. Tadeusz był bardzo wzruszony. Na koniec eucharystii powiedział kilka zdań. Czuł już swe rychłe odejœcie i prosił obecnych tam wiernych o modlitwę. Po nabożeństwie w kruchcie koœcioła odsłonięto pamištkowš tablicę upamiętniajšcš to wydarzenie, którš ufundowały uczennice księdza i wierni tutejszego koœcioła.
Latem 2007 na skutek koniecznoœci zapewnienia ks. Pecoltowi stałej opieki przeniesiono go do Domu Księży Emerytów Archidiecezji Łódzkiej, mieszczšcego się przy parafii œw. Wojciecha w Łodzi na Chojnach. Tym samym, po kilkudziesięciu latach wrócił do swego rodowitego miasta, gdzie w następnym roku zmarł w uroczystoœć Matki Boskiej Częstochowskiej. Jego pogrzeb odbył się dnia 30 sierpnia 2008 w Piotrkowie Trybunalskim – po mszy w koœciele Panien Dominikanek ciało księdza Pecolta przeniesiono na miejscowy cmentarz rzymskokatolicki, gdzie dokonano pochówku.

00

Miasto Katoli!! Bo katolikami nazwać niemożna, a jeżeli są to garstka. Ludzie żyjcie normalnie, wasz Bóg was nie rozgrzeszy bo byliście na tak za nazwaniem czegoś im. księdza. Tak samo miłuj bliźniego swego jak siebie samego! Ten to ateista trzeba go spalić!! Podążacie nie tą drogą co potrzeba i mijacie się z celem. Osobiście jestem niewierzący(tak zaraz połowa mnie zje- ale w ten sposób nie jesteście bardziej wierzący)ale ja was nie obrażam i nie wpycham wam moich racji! Ale chwila nie tak przecież chciał wasz Bóg. A piszę o tym bo po co w tym mieście następny kościół? Może lepiej wyremontować kamienice? Wysłać na miasto kilka nocnych autobusów? Ale po co? Lepiej stawiać kościoły

00

Przepraszam, a kto to tak pyta?
A rączek bozia nie dała, żeby znaleźć samemu odpowiedź na to pytanie?

00

Oj, tak, tak. Straszna gupota.

00

a ja już dziś pisałem pod innym artykułem aby honorować laureatów Złotej Wieży Trybunalskiej i już jest odzew.
Choć w tym przypadku zostawiłbym nazwę WWW. A dla księdza Pecolta pewnie znajdzie się godniejsze miejsce.

00

Przepraszam, a kto to jest i co zrobił
dla Piotrkowa?

00

Jeśli masz na myśli "ronda", a piszesz "rąda" (mniejsza już z tym, że "rada"), to ostatni już dzwonek na powrót do elementarza. Najlepiej Mariana Falskiego.

00