Hannah Salomons, doktorantka na Uniwersytecie Duke’a w Stanach Zjednoczonych i jej współpracownicy porównali zachowania 44 szczeniąt psów z zachowaniami 37 szczeniąt wilków. W trakcie badania zwierzęta miały od 5 do 18 tygodni.
W jednym z testów naukowcy w jednej z dwóch misek ukryli smakołyk, a następnie każdemu szczenięciu dali wskazówkę, która miała na celu pomóc im znaleźć jedzenie. Wskazówką było wskazywanie i patrzenie w kierunku, w którym ukryto jedzenie, lub umieszczenie małego, drewnianego klocka obok miejsca, gdzie znajdował się pokarm. Ogólnie, każdy z pomocniczych gestów był wcześniej nieznany wszystkim badanym szczeniętom - zarówno psim, jak i wilczym.
Badanie wykazało, że szczenięta psów w wieku zaledwie 8 tygodni zrozumiały, dokąd powinny się udać i miały 2 razy więcej szans na to, że zrobią to dobrze, niż szczenięta wilków w tym samym wieku.
17 z 31 szczeniąt psów prawidłowo odczytało dawane im wskazówki i trafiały do miski ze smakołykiem. W przeciwieństwie do grupy psich szczeniąt, żadne z młodych wilków nie rozumiało, że człowiek próbuje się z nimi komunikować i "podpowiedzieć" im, gdzie może znajdować się przysmak.
Próby kontrolne wykazały, że szczenięta w poszukiwaniach smakołyków polegały nie tylko na swoim węchu - wiele młodych psów dobrze poradziło sobie w próbie patrzenia przez człowieka w wybrany punkt - wiedziały dokąd się udać.
„W naszym badaniu nie chodzi o sprawdzenie, który gatunek jest mądrzejszy – zaznacza Salomons. - Szczenięta psów i wilków okazały się równie sprawne w testach innych zdolności poznawczych, takich jak pamięć lub kontrola impulsów motorycznych, które polegały na omijaniu przezroczystych przeszkód w celu zdobycia pożywienia. Dopiero jeśli chodziło o umiejętności odczytywania ludzkich gestów, ujawniły się wyraźne różnice między nimi” - dodaje.
Inne testy wykazały też, że młode psy 30 razy częściej niż ich wilczy rówieśnicy podchodzą do nieznajomych. “Jeśli wejdzie się do pokoju, gdzie przebywają szczenięta psów, wszystkie podbiegają i chcą się bawić, lub polizać po twarzy. Większość szczeniąt wilków biegnie do rogu i chowa się” - zauważają badacze.
A kiedy szczeniętom podano jedzenie w szczelnie zamkniętym pojemniku, tak aby nie mogły się do niego dostać, wilki na ogół samodzielnie próbowały dostać się do pokarmu, podczas gdy psy głównie zwracały się o pomoc do ludzi, patrząc im w oczy. “Tak jakby chciały powiedzieć: sam nie potrafię, pomóż mi” - zauważa Salomons.
Naukowcy zaznaczają, że ich badanie dostarcza dowodów na to, że psy rozwinęły umiejętność współpracy z ludźmi poprzez ich udomowienie. „To ta umiejętność współpracy sprawia, że psy są tak wspaniałymi przyjaciółmi i pomocnikami. Jest to coś, z czym naprawdę się rodzą i są do tego przygotowane” - podsumowuje Brian Hare, profesor z Uniwersytetu Duke’a w Stanach Zjednoczonych.
źródło: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0960982221008800
Agnieszka Niewińska - Lewicka
