Na czym polega badanie krzywej cukrowej?

Krzywa cukrowa to inaczej doustny test obciążenia glukozą. Jest to ocena poziomu cukru na czczo, a następnie w 60 i 120 minucie testu. Takie badanie nazywane jest również 3-stopniowym pomiarem glukozy. Krzywa cukrowa polega na wypiciu 75 g glukozy rozpuszczonej w niewielkiej ilości wody, a następnie pobraniu krwi w odpowiednich odstępach czasowych. Badanie ze względów bezpieczeństwa jest wykonywane jedynie stacjonarnie, dlatego sprawdź, gdzie jest najbliższa placówka. Szczegóły poznasz na stronie: https://www.alab.pl/pakiet/pakiet-krzywa-cukrowa.

Kto powinien wykonać badanie?

Badanie krzywa cukrowa jest wykorzystywane w diagnostyce zaburzeń gospodarki węglowodanowej. Jest ono zlecane osobom, u których:

stężenie glukozy na czczo wynosi 100-125 mg/dl;

• istnieje podejrzenie hipoglikemii reaktywnej;
• wskaźnik insulinooporności HOMA-IR jest podwyższony;
• ciężko zrzucić zbędne kilogramy.

Krzywa cukrowa to również obowiązkowe badanie dla kobiet między 24. a 28. tygodniem ciąży. Wymaga ono skierowania od lekarza, jednak w przypadku jego braku należy uzupełnić specjalne oświadczenie.

Warto wiedzieć: Przy podejrzeniu insulinooporności, lekarz może zalecić wykonanie zarówno krzywej cukrowej, jak i insulinowej. Warto je zrobić jednocześnie, aby tylko raz wypić roztwór glukozy.

Krzywa cukrowa – jak się przygotować?

Prawidłowe przygotowanie do badania krzywej cukrowej jest konieczne, ponieważ pozwala uzyskać miarodajny wynik. Bardzo ważne jest zgłoszenie się na pobranie krwi na czczo, najlepiej w godzinach porannych. Wynika to z faktu, że tolerancja glukozy w godzinach popołudniowych i wieczornych jest mniejsza. Na 3 dni przed badaniem nie należy zmieniać swojego sposobu odżywiania się. Warto ograniczyć natomiast spożycie kawy i herbaty, a także całkowicie zrezygnować z picia alkoholu. Dzień przed nie powinno się intensywnie trenować.

Niektóre leki mają wpływ na wynik badania, dlatego należy o nich wspomnieć lekarzowi. Czasem może być konieczne odstawienie medykamentów na kilka dni przed badaniem.

Krzywą cukrową czasem trzeba powtórzyć, w szczególności w sytuacji, jeśli po wypiciu glukozy zostanie ona zwymiotowana. W takim przypadku nie ma możliwości kontynuowania badania. Podczas testu obciążenia glukozą konieczne jest przestrzeganie kilku zasad. Czasem po wypiciu roztworu niektórzy mogą się źle poczuć. Przez całe badanie konieczne jest pozostanie w pozycji siedzącej. Nie można spacerować ani spożywać żadnych posiłków i napojów. Nie jest również wskazane oddalanie się z laboratorium. To, ile trwa krzywa cukrowa, zależy od ilości pomiarów cukru, ale standardowo na badanie trzeba zarezerwować przynajmniej dwie godziny wolnego czasu.

Pacjent zgłaszający się na badanie krzywej cukrowej powinien mieć ze sobą skierowanie od lekarza. W przypadku jego braku może zostać poproszony o podpisanie oświadczenia, że badanie wykonuje na zlecenie lekarza.

Jak wygląda badanie?

Skoro już wiesz, co to jest krzywa cukrowa i jak się przygotować do niej, to zapewne ciekawi Cię, jak wygląda jej przebieg. Krzywa cukrowa to badanie wykonywane z krwi, jednak zanim dojdzie do pobrania, konieczne jest zweryfikowanie poziomu glukozy na czczo przy użyciu glukometru. Wynik mieszczący się w granicy do 126 mg/dl pozwala na wykonanie testu.

Glukoza jest rozpuszczana w niewielkiej ilości wody. Następnie roztwór należy wypić w ciągu maksymalnie 5 minut. Jeśli rozpuszczona w wodzie glukoza jest zbyt słodka, można dodać niewielką ilość soku z cytryny. Istnieją również smakowe roztwory, np. cytrynowy lub pomarańczowy.

Krew pobierana jest bezpośrednio przed wypiciem roztworu, a następnie po upływie godziny i dwóch po jego spożyciu. Czas oczekiwania na wyniki wynosi zazwyczaj jeden dzień roboczy. Interpretacji wyniku badania zawsze dokonuje lekarz.

Bibliografia

E. Wender-Ożegowska i in., Standardy Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników postępowania u kobiet z cukrzycą, „Ginekologia i Perinatologia Praktyczna”, 2017, tom 2, s. 215-229.
A. Modlińska, Pacjent z rozpoznaniem cukrzycy w opiece paliatywnej, „Palliat Med Pract”, 2018; 12, 1, s. 11–20.