Kupiec II łódzkiej gildy, baron, pochodził z Saksonii, do guberni piotrkowskiej (do Łodzi) przybył w 1878 roku i rozpoczął robić tu interesy. Specjalizował się głównie w dostarczaniu fabrykom włókienniczym maszyn, smarów, węgla i przędzy bawełnianej. Wśród jego klientów była słynna spółka Krusche i Ender, mieszcząca się w Pabianicach. Ożenił się z Franciszką z Mannabergów. Związany był m.in. z towarzystwem Tramwajów Konnych w Tyflisie. W 1893 roku nabył od firmy Goetz, Schroeder i spółka działkę z przędzalnią w Łodzi, usytuowaną przy ówczesnej ul. Karola (później ul. Dąbrowskiego). W 1899 roku w fabryce wybuchł pożar, który ją całkowicie zniszczył, podejrzewano, że było to podpalenie na zlecenie samego Haeblera, który potrzebował pieniędzy z odszkodowania, kupcowi jednak niczego nie udowodniono. W 1910 roku fabrykę odbudował i odsprzedał ją niejakiemu Ickowi Pilcerowi. Po zakończeniu I wojny światowej interesy na terenie Polski powierzył synom – Arminowi i Achimowi, sam zaś osiadł w Brukseli. Od 1900 roku znany jako właściciel Belgijskiego Towarzystwa Przemysłowo-Handlowego dawnych Przedsiębiorstw Emila Haeblera Spółka Akcyjna w Łodzi; spółka powstała w Brukseli, jej siedziba mieściła się przy 42 Avenue de Arts, i pierwotnie nosiła nazwę Rosyjskie Przemysłowe i Handlowe Anonimowe Towarzystwo Akcyjne Dawnych Przedsiębiorstw Emila Haeblera. Od 1911 roku była obecna na giełdzie brukselskiej. Spółkę tworzyły: huty szkła w Piotrkowie Trybunalskim, tartak i wytwórnia skrzyń w Piotrkowie Trybunalskim, przędzalnia wełny w Łodzi przy ul. Dąbrowskiego 23/25 oraz początkowo składy węgla. Od 1926 roku firma nosiła nazwę Belgijska Spółka Akcyjna „Société Industrielle et Commerciale des Anciens Etablissement Emile Haebler” .
Ciekawostka: Wnuczką Emila Haeblera jest słynna austriacka pianista, Ingrid Haebler (ur. 1929).
