A finałowe dyktando trwało 45 minut. Okazało się naprawdę trudne. Nikt nie napisał tekstu bezbłędnie, a w wielu pracach błędów było grubo ponad 20. :-)

00

Panie "k-o" chyba ktoś Panu kiedyś na odcisk mocno nadepnął, ale ja, dalej swoje [cytat="ko"]Wśród zbieżnych myśli skojarzył go z superdetektywem Sherlockiem Holmesem, bohaterem angielskojęzycznej pisarki Agaty Christie.[/cytat] Jeżeli to Pana tekst dyktanda to uprzejmie informuję : Arthur Conan Doyle (1859 — 1930) szkocki pisarz, wolnomularz, czołowy przedstawiciel nurtu powieści detektywistycznych, w których głównym bohaterem jest Sherlock Holmes;

00

Panie nauczycielu. Niech pan wydrukuje sobie poniższy tekst i niechaj ktoś go panu podyktuje. Potem niech pan porówna. Będzie mógł pan ocenić swoje umiejętności ortograficzne.
Pewien sfrustrowany żak zapałał nieprzepartą chęcią zdobycia prestiżowej Nagrody Nobla w dziedzinie chemii bądź fizyki. Nie marzył o tym sztokholmskim trofeum z zakresu biologii, gdyż nie zaprzątał sobie głowy osobliwymi przypadkami chełbi i stułbi, ponadto nie mógł wzbudzić w sobie emocji, spoglądając na szczękoczułki i nogogłaszczki. Nieciekawe wydały mu się również treści historii, dotyczące ekstraordynaryjnych sejmów, dlatego porzucił karierę badacza sejmu polskiego. Krew wrzała mu w żyłach na wieść o plemionach Hunów i Longobardów. Skupił się zatem na naukach nie humanistycznych, lecz ścisłych.
Przedsięwzięcie okazało się niełatwe, gdyż niedoświadczony odkrywca był mało pilny, niezorganizowany, nadto łatwo popadał w zły humor i chętnie zharmonizował się z hulaszczym otoczeniem. Często łapał chandrę. Wkrótce jednak marzenie o ufundowanej przez Szwedzką Akademię Nauk nagrodzie sprawiło, że w paręnaście dni zdołał poskromić rozhukaną duszę, przysiadł fałdów i niespostrzeżenie jął rozszczepiać promień półświetlny przez pryzmat, mierzyć w menzurce kwas chlorowodorowy, a na tablicy Mendelejewa szukał wartościowości chromu, rubidu i technetu. Aż włos mu się zjeżył, gdy tuż- tuż za dysprozem zobaczył chłodno brzmiącą nazwę lantanowca - holm. Wśród zbieżnych myśli skojarzył go z superdetektywem Sherlockiem Holmesem, bohaterem angielskojęzycznej pisarki Agaty Christie. Szybko jednak wymiótł z głowy literackie zbieżności, zapomniał o późnogotyckich ruinach zamku Baskerville'ów i stępa wbiegł do laboratorium fizycznego, gdzie pod kontuarem znalazł najświeższy numer "Młodego Fizyka". Spojrzał nań, wytężył wzrok i z prędkością światła przetworzył energię elektryczną na mechaniczną. I nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie ciśnienie atmosferyczne, które właśnie zwyżkowało do tysiąca pięciuset hektopaskali, co sprawiło, że młody fizykochemik opadł bez sił na stojący nie dalej niż pół cala szezlong i po wyczerpujących doświadczeniach uciął sobie trzydziestopięciominutową drzemkę.
Nie w porę jednak otworzył oczy, bo w mózgu kołatał mu się miraż wrażeń sprzed dnia joggingu, kiedy to chyżo mknął nad niezbyt odległą rzeczułką. Spotkał wówczas biznesmena (poprawna także pisownia - businessmana) na weekendzie, który zatrzymał się swym rdzawobrunatnoszarym samochodem marki Rolls-Royce o paręnaście staj od billboardu, gdzie hoża dziewczyna nalewała drinki "Bahama" z palemką. Zza krzewu jeżyn i łanu rzeżuchy wychynął nagle osobnik przypominający homo sapiens. Potrząsając zmierzwionym irokezem, otworzył wywichniętą żuchwę i krzyknął "ach!". Jak echo odpowiedzieli mu ci dwaj "och!". Fiknęli mrożące krew w żyłach salto mortale, przemknęli nieopodal rosochatego dębu i ,chlap, wpadli do bryi, zwanej Żwawą. Hultaj zgubił trop, businessman nadwerężył ścięgno Achillesa, a nasz quasi-naukowiec wpółżywy dotarł do domu, gdzie odkrył, że dwuipółletnia nauka w prestiżowej uczelni jest tym, czego pożąda nade wszystko.

00

Do "ucznia" vel pana Sokalskiego: jutro mieszkańcy Wyzwolenia przyjdą mierzyć ciśnienie. Czy ciśnieniomierz jest sprawny i znowu nie nawali?

00

fakt, k-o" już ogłupiła i nerwy mu nadwyrężyła ;-))

00

Drogi uczniu! (Pewnie matematyka od pana Sokalskiego).
Poszukaj dla siebie jeszcze rady osiedla, która organizuje korepetycje z polonistą, może on nauczy cię czytania ze zrozumieniem. Ja nie pytałem o znaczenie słowa "mobilny", więc niepotrzebnie się trudziłeś. Podejrzewam, że znałem to słowo w czasach, gdy ty byłeś, drogi uczniu, dopiero w planach rodziców.
Ja pytałem pana Sokalskiego, co ta mobilność ma do całej inicjatywy.
A teraz, uczniu, do książek i won od komputera, bo maszyna ta ogłupia.

00

Chyba "k-o" jest poniżej średnio rozwiniętego czytelnika, skoro nie wie co znaczy mobilny pomogę: (darmo) słownik j. polskiego m.in.2. «zdolny do sprawnego, elastycznego działania»

00

Po pierwsze: co mobilność, panie Sokalski, ma do tego? Może pan rozwinąć swą myśl, aby średnio rozwinięty czytelnik zrozumiał sens pana wypowiedzi?
Po drugie: ciekawe, co kieruje tym doświadczonym nauczycielem matematyki, że zamiast trzepać kasiorę w domu na korkach, woli udzielać się społecznie? W dzisiejszych czasach? Wariat? Podać jego imię i nazwisko. No, chyba, że jako członek rady osiedla, zamierza piąć się po szczeblach kariery i zawsze miło będzie w CV pochwalić się taką altruistyczną działalnością.
Ciekawe, czy będą chętni na te lekcje matematyki i ile pan matematyk pociągnie te zajęcia.
P.S. Najszczersze pozdrowienia dla pana nauczyciela, tego od "wieży". Mam nadzieję, że to nie ten matematyk od Sokalskiego.

00

Do "nauczyciela" - WIARA CZYNI CUDA

00

Morze hodziło o WJEŻE, taki budynek, nauczta sie myślić wpierw a potem łoceniojta!

00