Jego budowę rozpoczęto w 1925 roku, według projektu twórcy łódzkiej sieci kanalizacyjno–wodociągowej - Williama Heerleina Lindleya, a kierownictwo nad pracami budowlanymi objął inżynier Stefan Skrzywan - budowniczy łódzkich wodociągów. Liczący sobie 142 metry długości ceglany tunel, szeroki na 1,5 metra i wysoki na niespełna 2 metry, został zaprojektowany jako instalacja do przepłukiwania dużych kolektorów w ulicach, biegnących od placu Wolności w cztery strony świata. W taki sposób "dętka" funkcjonowała aż do lat 70-tych XX wieku.
Całość, mogąca pomieścić 300 m3 wody, została połączona zasuwami ze zbiegającymi się przy placu Wolności kilkoma kanałami. Jeśli zachodziła potrzeba oczyszczenia jednego z nich, "dętkę" napełniano wodą i po otwarciu odpowiedniej zasuwy spuszczano ją do wskazanego kanału. Obecnie w tym celu używane są specjalnie przygotowane samochody, dlatego utrzymana w doskonałym stanie technicznym "dętka" mogła stać się atrakcją turystyczną Łodzi. Jej ceglane ściany stały się miejscem prezentacji archiwalnych fotografii i dokumentów. Wiele z nich dotyczy czasów budowy łódzkich kanałów.
Dokumentalne fotografie, które można zobaczyć w "dętce" pochodzą z archiwum łódzkiej firmy wodociągowo-kanalizacyjnej, gdzie na szklanych negatywach zachował się unikalny zbiór zdjęć przedwojennej Łodzi. Projekt adaptacji dawnego kanału na potrzeby ruchu turystycznego przygotował Krzysztof Wardecki, a przygotowaniem wystawy zajął się znany artysta Robert Kuśmierowski.
"Dętka" jest pierwszym w Polsce kanałem, który został otwarty dla zwiedzających. Jest to miejsce chętnie wynajmowane przez organizatorów sesji zdjęciowych, plenerów filmowych, gier miejskich czy aktywnych spotkań integracyjnych. Administruje nim Muzeum Historii Miasta Łodzi, które ze względu na obecną sytuację epidemiczną w kraju postanowiło czasowo zamknąć tę wyjątkową atrakcję dla zwiedzających.
