Pełna księgowość (Regnskab) – kiedy jest wymagana i jakie są jej zasady?
Pełna księgowość w Danii jest obowiązkowa dla wszystkich spółek kapitałowych, takich jak Anpartsselskab (ApS) oraz Aktieselskab (A/S), a także dla większych przedsiębiorstw, które przekraczają określone progi finansowe i zatrudnieniowe. Oznacza to, że firmy muszą prowadzić szczegółowe księgi rachunkowe, które obejmują wszystkie transakcje związane z działalnością, w tym przychody, koszty, aktywa i zobowiązania.
Pełna księgowość wymaga sporządzania rocznych sprawozdań finansowych, które są składane do Danish Business Authority (Erhvervsstyrelsen). W przypadku większych firm konieczne jest również przeprowadzenie audytu księgowego przez licencjonowanego biegłego rewidenta. Dokumentacja księgowa musi być przechowywana przez co najmniej pięć lat, a wszystkie transakcje muszą być rejestrowane zgodnie z duńskimi standardami rachunkowości lub międzynarodowymi standardami IFRS, jeśli firma prowadzi działalność na rynkach zagranicznych.
Firmy stosujące pełną księgowość mają obowiązek składania okresowych raportów podatkowych oraz dokładnego dokumentowania wszelkich transakcji finansowych. Każda zmiana w aktywach firmy, w tym zakupy, sprzedaż, amortyzacja i inwestycje, musi być szczegółowo rejestrowana w systemie księgowym. Wymaga to zatrudnienia profesjonalnych księgowych lub współpracy z biurem rachunkowym, które specjalizuje się w duńskich regulacjach podatkowych.
Uproszczona księgowość (Bogholderi) – dla kogo jest odpowiednia i jakie są jej zasady?
Księgowość Dania w wersji uproszczonej jest dostępna dla mniejszych firm, takich jak jednoosobowe działalności gospodarcze (Enkeltmandsvirksomhed) oraz niektóre spółki osobowe, które nie przekraczają określonych progów finansowych i zatrudnieniowych. Jest to mniej skomplikowany system księgowy, który pozwala na rejestrowanie przychodów i kosztów w sposób uproszczony, bez konieczności sporządzania pełnych sprawozdań finansowych.
Firmy korzystające z uproszczonej księgowości mogą stosować metodę kasową, co oznacza, że przychody i wydatki są rejestrowane w momencie ich faktycznej realizacji, a nie w chwili wystawienia faktury. Taki system ułatwia zarządzanie finansami i jest bardziej przejrzysty dla małych przedsiębiorców, którzy nie mają rozbudowanych struktur księgowych.
Bogholderi obejmuje podstawowe ewidencjonowanie przychodów, kosztów operacyjnych oraz rozliczenia podatkowe. Firmy korzystające z tego systemu nie mają obowiązku składania pełnych raportów finansowych do Erhvervsstyrelsen, ale muszą prowadzić podstawową dokumentację księgową na potrzeby rozliczeń podatkowych i ewentualnych kontroli skarbowych.
Uproszczona księgowość jest szczególnie popularna wśród małych przedsiębiorców, freelancerów oraz firm rodzinnych, które nie prowadzą skomplikowanych operacji finansowych. Wiele z tych firm korzysta z prostych systemów księgowych online, które automatyzują procesy związane z fakturowaniem i raportowaniem podatkowym.
Podstawowe różnice między pełną a uproszczoną księgowością
Główna różnica między pełną a uproszczoną księgowością w Danii wynika z zakresu obowiązków związanych z raportowaniem finansowym oraz sposobu rejestrowania transakcji. Firmy zobowiązane do prowadzenia pełnej księgowości muszą sporządzać szczegółowe raporty finansowe i podlegać audytowi, podczas gdy przedsiębiorstwa korzystające z uproszczonej księgowości mogą prowadzić ewidencję w sposób mniej formalny.
Pod względem podatkowym oba systemy księgowe wymagają terminowego składania deklaracji VAT oraz rozliczeń podatkowych z duńskim urzędem skarbowym SKAT. Firmy stosujące uproszczoną księgowość mają jednak więcej elastyczności w zakresie raportowania, co oznacza mniej skomplikowane procedury administracyjne.
Pełna księgowość pozwala na bardziej szczegółowe monitorowanie sytuacji finansowej firmy i ułatwia planowanie strategiczne, ale wiąże się z większymi kosztami obsługi księgowej i większą liczbą obowiązków formalnych. Uproszczona księgowość jest tańszym i mniej wymagającym rozwiązaniem, ale może być niewystarczająca dla firm, które planują rozwój i potrzebują bardziej kompleksowej analizy finansowej.
Którą formę księgowości wybrać?
Wybór między pełną a uproszczoną księgowością zależy od kilku czynników, takich jak forma prawna firmy, skala działalności oraz potrzeby w zakresie raportowania finansowego. Małe firmy i freelancerzy, którzy prowadzą działalność o ograniczonej skali, mogą korzystać z uproszczonej księgowości, ponieważ nie wymaga ona skomplikowanych procedur i pozwala na większą elastyczność w zarządzaniu finansami.
Firmy, które planują dynamiczny rozwój, prowadzą działalność na dużą skalę lub potrzebują szczegółowej analizy finansowej, powinny zdecydować się na pełną księgowość. Chociaż wiąże się ona z większymi kosztami administracyjnymi, daje lepszy wgląd w sytuację finansową firmy i ułatwia podejmowanie strategicznych decyzji.
Warto również pamiętać, że firmy mogą zmieniać system księgowy w zależności od rozwoju swojej działalności. Przykładowo, mała firma, która zaczyna jako jednoosobowa działalność gospodarcza i korzysta z uproszczonej księgowości, może przejść na pełną księgowość po przekształceniu się w spółkę kapitałową lub po przekroczeniu określonych progów finansowych.
System księgowy w Danii oferuje dwa główne podejścia do ewidencjonowania finansów firm – pełną księgowość oraz uproszczoną księgowość. Pełna księgowość jest obowiązkowa dla większych firm i spółek kapitałowych, wymaga szczegółowej dokumentacji i raportowania, ale zapewnia lepszą kontrolę nad finansami. Uproszczona księgowość jest przeznaczona dla małych firm i pozwala na bardziej elastyczne podejście do zarządzania finansami, jednak nie oferuje tak szerokiego wglądu w sytuację finansową przedsiębiorstwa. Wybór odpowiedniego systemu księgowego powinien być dostosowany do specyfiki działalności firmy oraz jej planów rozwojowych.
