Kiedy Pani podjęła decyzję o zakończeniu kariery?
Beata Skura: Myślałam o tym już dwa lata temu, niedawno dostałam co prawda propozycję przedłużenia kontraktu, ale zdecydowałam, że kiedyś trzeba powiedzieć koniec. Tak naprawdę, to skończyłam ze względu na moje dziecko, chciałam mieć więcej czasu dla rodziny.

Który moment swojej bogatej kariery zapamięta Pani najbardziej?
Pod koniec pamięta się tylko te dobre chwile, nie chcę pamiętać tych złych, dlatego na pewno najmilej będę wspominać zdobycie złotego medalu (1993 rok - przyp. red.). Poza tym na pewno będę wspominać tych wszystkich wspaniałych ludzi, z którymi mogłam współpracować.

Kiedyś Piotrcovia walczyła o złoto Mistrzostw Polski, a w poprzednim sezonie o utrzymanie, myśli Pani, że tę drużynę stać jeszcze na powrót do elity?
Oczywiście, ten zespół ma bardzo duży potencjał. Jestem pewna, że już jako widz, będę mogła oglądać, jak moja ukochana Piotrcovia wraca na szczyt.

Przez wiele lat była Pani kapitanem tego zespołu, to bardzo odpowiedzialna funkcja, ale sprawowała ją Pani nieprzypadkowo.
Nie trzeba być sportowym liderem, żeby być dobrym kapitanem, w kluczowych momentach trzeba umieć odpowiednio zareagować, ale nie zazdroszczę moim następczyniom.

Nie chciała Pani nigdy zmienić barw klubowych? Na pewno były oferty z innych klubów.
Jedną z nich otrzymałam nawet w tym sezonie, wiele razy rozważałam zmianę barw klubowych, ale zostałam przez wzgląd na miłość do Piotrcovii i do mojego partnera.

Zostanie Pani w Piotrkowie?
Jestem lokalną patriotką i nie zamierzam się stąd wyprowadzać.

Może więc obejmie Pani jakąś funkcję w klubie?
Nie mówię nie, jestem do dyspozycji, zawsze z przyjemnością pomogę mojemu ukochanemu klubowi, nawet nieformalnie. Na pewno będą zaglądać na treningi.

Na razie nie wiadomo, która z obecnych zawodniczek Piotrcovii zastąpi Panią między słupkami, ale jedno jest pewne, już zawsze w tej bramce będzie czegoś brakować.

Trener ma do dyspozycji bardzo doświadczoną Justynę Alberciak oraz bardzo perspektywiczną Darię Opelt, która robi regularne postępy, nie możemy zapominać o Katarzynie Sarneckiej, która regularnie występuję w juniorskiej reprezentacji Polski. O bramkę jestem spokojna.

Pani Beato na koniec mogę tylko powiedzieć dziękuję, dziękuję w imieniu własnym, a przede wszystkim w imieniu kibiców.
To ja dziękuję, bez was nie byłoby nas.

Dziękuję za rozmowę.

Rozmawiał Kamil Budny