Przez ok. 500 lat szable były ulubionym orężem Polaków. To dzięki nim odniesiono największe zwycięstwa w historii Polski od Kircholmu, poprzez Beresteczko, Wiedeń i Samosierrę, na bitwie pod Komarowem kończąc. Ale co sprawia, że broń ta jest tak wyjątkowa i że powstało jej aż tyle rodzajów? Czym były karabele, węgierki i kościuszkówki, pod ciosami których padały największe militarne potęgi Europy?

- Szable to obecnie zapomniana i niedoceniana broń, w której Polacy byli niezrównanymi mistrzami. Czas przypomnieć, że nie były tylko “szabelkami”, którymi potrząsała pijana szlachta, ale precyzyjnym narzędziem walki zdolnym zawstydzić nawet sławną japońską katanę - informują pracownicy Muzeum.

Skąd wzięły się szable w Polsce? Czym były: młyńcowa szkoła walki, “bicie się w palcaty”, cięcie “nyżkiem” i “straszliwa polska czwarta”? Dlaczego to właśnie szabla stała się ulubioną bronią Polaków? Czy tylko husarze używali szabli husarskich? Co to jest kabłąk, paluch, furdyment i strudzina? Czy jeszcze ktoś w Europie posługiwał się szablami? Jakich szabli używali Polacy, a jakich Turcy, Tatarzy i Arabowie? Czym były batorówki, zygmuntówki, ordynki, ludwikówki i czarne szable? Czym różni się technika walki szablą od ich zachodnich odpowiedników - rapierów i szpad? Jaka jest różnica między walką szablą sportową a szablą bojową? Jakich szabli używało i używa wojsko polskie? Czy w Polsce jeszcze można gdzieś nauczyć się walki na prawdziwe szable? Na te i na wiele innych pytań będzie można otrzymać odpowiedzi podczas drugiego wykładu z serii “Gawędy o broni” – “Szabla w Polsce i w Europie - konstrukcja, rozwój i zastosowanie” prowadzonego przez Bartłomieja Mysłka, założyciela i instruktora Grupy Szermierki Historycznej “Dragoni”.

Wykład odbędzie się w niedzielę (22 stycznia) w salach Muzeum, godz. 11.00, wstęp wolny.