Czyli Kościół farny p.w. św. Jakuba, najstarsza piotrkowska świątynia (na 142 stopy długa, na 53 szeroka), nie wiadomo dokładnie kiedy i przez kogo wzniesiona, według jednej z legend jej fundatorem miał być Piotr Włast zwany Duninem, rzekomy założyciel Piotrkowa. Prawodopodobnie wzniesiona z fundacji Kazimierza Wielkiego. Początkowo w stylu romańskim przebudowana na styl gotycki posiada prezbiterium zakończone ośmiokątną absydą, ostrołukowe sklepienie z lunetami i siecią wydatnych żeber tworzących na środku gwiazdy. Mury zewnętrzne wzmocnione skarpami, a szczyt nawy pokryty gotyckimi wnękami i trójkątnym grzebieniem sterczyn. W ołtarzu głównym obraz późnogotycki, zwany także cudownym, „Zaśnięcie Matki Boskiej” malowany przed 1520 r. w krakowskim warsztacie Mistrza Rodziny Marii i podarowany piotrkowskiej Farze przez królową Bonę. Do kościoła przylegają dwie kaplice z XV i XVII wieku. Najbardziej charakterystycznym elementem świątyni jest czworoboczna siedmiokondygnacyjna wieża, stanowiąca najwyższą ze wszystkich wież piotrkowskich, mierzy około 55m wysokości (183 stopy), ze strzelnicami, ostrołukowymi i półkolistymi oknami oraz kruchtą w przyziemiu. Według legendy nad kruchtą w sklepionej izdebce ukrywał się Władysław Łokietek przed nieprzyjaciółmi, a w kruchcie nad głównym wejściem znajdowały się kości prehistorycznych zwierząt wyłowione z Bugaju. Ponadto wnętrze wieży skrywa trzy dzwony w tym m.in. dzwon św. Jakuba, swego czasu uznawany za jeden z największych w kraju. Szczyt wieży wieńczy barokowy hełm, którym ją nakryto po tym jak wielki pożar kościoła w 1786 roku zniszczył poprzedni dach wieży. Kościół farny odegrał znaczącą rolę w historii zarówno miasta jak i polskiego parlamentaryzmu. W XV i XVI wieku od uroczystych nabożeństw rozpoczynały się obrady wszystkich sejmów Koronnych i sesje Trybunału Koronnego. Od XV do XVII wieku odbyło się tu także 14 synodów kościelnych. Progi świątyni przekraczali m.in. Jan Kochanowski. Mikołaj Rej, Mikołaj Kopernik, Andrzej Frycz Modrzewski. Tutaj też odbył się uroczysty obchód po śmierci królowej Bony, w którym uczestniczył sam Zygmunt August. Zaś jedno z najstarszych podań piotrkowskich mówi, że od 1445 roku przez kilka kolejnych wieków, co wieczór farny dzwon odzywał się dziewięciokrotnie dla oddania hołdu polskiemu rycerstwu poległemu z królem Władysławem Jagiellończykiem pod Warną. W okresie międzywojennym Fara pełniła również funkcję kościoła garnizonowego dla żołnierzy stacjonującego w Piotrkowie 25 pp.