Powstała 2014 roku z inicjatywy Zespołu Nadpilicznych Parków Krajobrazowych w Moszczenicy oraz władz samorządowych Sulejowa, Piotrkowa Trybunalskiego, Tomaszowa Mazowieckiego, Wolborza oraz nadleśnictw z Piotrkowa Trybunalskiego i Smardzewic. Trasa główna liczy 68,5 km, z czego 15 km przebiega przez teren gminy Sulejów. - Swym zasięgiem obejmuje trasę od Zalewu Sulejowskiego przez Sulejów, przebiegając ulicą Rycerską obok opactwa Cystersów i dalej ulicą Klasztorną do mostu na rzece Pilicy i dalej ulicami Staropiotrkowską i Błonie w pobliżu starych pieców wapienniczych z początku XX wieku. Dalej trasa przebiega wzdłuż drogi krajowej nr 12 Sulejów – Piotrków do Przygłowa i Włodzimierzowa i dalej w kierunku Barkowic Mokrych - zachęca Sławomir Rybak, kierownik Referatu Promocji, Kultury, Turystyki i Sportu Urzędu Miejskiego w Sulejowie.
Jazda rowerem to coraz popularniejszy rodzaj turystyki. Gmina Sulejów już planuje rozbudowę infrastruktury. - Powstaną miejsca odpoczynku dla rowerzystów i turystów z wiatami, ławkami, stołami, koszami, tablicami informacyjnymi m.in. w okolicach Victorii w Sulejowie, w Barkowicach, w Uszczynie, Białej. Powstaną nowe mostki na Murowańcu, utwardzona ścieżka rowerowa – wylicza zastępca burmistrza Dorota Jankowska.
Jest wiele miejsc wartych odwiedzenia - przekonują urzędnicy. - Wycieczkę rowerową po naszej gminie można zacząć już od klasztoru Cystersów na Podklasztorzu, gdzie w otoczeniu niepowtarzalnych walorów krajobrazowych kierujemy się w stronę centrum Sulejowa, a następnie przez mostki w Murowańcu, gdzie możemy podziwiać piękną deltę rzeki Luciąży i dalej do Barkowic, gdzie warto swoją uwagę skierować w kierunku starych lip, ich obwody przekraczają nawet 3 m. Leśne drogi i ścieżki tuż nad brzegami zbiornika poprowadzą nas przez Barkowice Mokre, gdzie również naszą uwagę przyciągnie zarówno lipa drobnolistna – ok. 5 m obwodu czy dąb szypułkowaty – ponad 3,5 m – podkreśla Sławomir Rybak.
Tras jest wiele. Jedna z ciekawszych wiedzie od Opactwa Cystersów aż do Uroczyska Lubiszów. Romańskie Opactwo Cystersów – Sulejów – Przygłów – Barkowice Mokre – Uroczysko Lubiaszów – długość trasy (18 km)
Po zwiedzeniu klasztoru wyjeżdżamy w stronę centrum Sulejowa. Mijamy most na niewielkiej rzeczce Radońce, której dolina głęboko wcina się w wychodnie wapiennych skal jurajskich (jest to widoczne po lewej stronie szosy). Krawędź doliny Pilicy i Radońki wznosi się 20 m ponad poziomem wody w tych rzekach. Stąd też krajobraz jest typowo wyżynny i malowniczy. Jedziemy drogą nad Pilicą: widzimy liczne wyspy, dalej zabudowania Sulejowa, a w głębi wieżę kościoła w Sulejowie. Po lewej stronie drogi znajduje się stroma skarpa, która stanowi zbocze doliny Pilicy. Dzięki wapieniom występującym w podłożu wytworzyły się tu ciepłolubne siedliska, korzystne dla rozwoju muraw kserotermicznych poważnie zagrożonych zarastaniem i zabudową. Dojeżdżamy do centrum Sulejowa – dawnej osady, której zawiązkiem było starożytne targowisko przy przeprawie przez Pilicę. W XII w. pobierano tu cło wodne. Sulejów wymieniony jest w dokumencie nadania dóbr klasztorowi w Trzemesznie z 1145 roku wystawionym w Gnieźnie przez Księcia Mieszka. Mimo przywilejów królewskich Sulejów był „biedny i nieludny”, pozostając w cieniu opactwa Cystersów. W drugiej połowie XIII w. osada uzyskała prawa miejskie. W tym czasie Cystersi wznieśli na lewym brzegu Pilicy kościół drewniany pod wezwaniem św. Floriana (obecny, murowany kościół wybudowano na początku XX w.). Sulejów pozbawiony murów obronnych był często grabiony i niszczony przez obce wojska. Najazd szwedzki, inne wojny oraz pożary przyczyniły się do znacznego zniszczenia miasta- W 1870 r. Sulejów utracił prawa miejskie. Ludność miejscowa trudniła się wypalaniem wapna spławianego Pilicą, a następnie Wisłą do Warszawy. W okolicy, na stromych zboczach doliny Pilicy występują wychodnie wapieni jurajskich, tzw. biała jura dostarczająca „wybornego wapna”. Dzięki temu w XIX w. odrodziła się lokalna gospodarka. Miasto stało się ważnym ośrodkiem przemysłu wapienniczego i drzewnego. W 1904 r. wybudowano kolejkę wąskotorową łączącą Sulejów z Piotrkowem. Przez ponad 80 lat pełniła ona funkcję kolei towarowej i osobowej. W 1927 r. Sulejów odzyskał prawa miejskie. Podczas bombardowań we wrześniu 1939 r. zniszczeniu uległo trzy czwarte miasta, a wojna przyniosła zagładę 40% mieszkańców. Obecnie Sulejów liczy około 7 tys. mieszkańców. Panoramę dawnego Sulejowa opisał w książce „Stare i nowe” urodzony tutaj Lucjan Rudnicki (1882-1968).
Dojeżdżamy do mostu i ruchliwej trasy (droga krajowa Piotrków-Kielce. Lublin). Z tego powodu nie wyjeżdżamy na jezdnię, most pokonujemy idąc po chodniku (prosimy zachować szczególną ostrożność !). Po przekroczeniu Pilicy skręcamy w pierwszą uliczkę na prawo (ul. Błonie), następnie docieramy do ruin starego pieca wapiennego „Wiktor”. Wraz ze stojącym do niedawna po przeciwnej stronie szosy bliźniaczym piecem „Jan” były oryginalnymi pomnikami przemysłu wapienniczego w Sulejowie. Dalej trasa wiedzie przez Polankę. Rośnie tu grupa starych sosen o interesujących pokrojach (drzewa te są godne ochrony jako pomnik przyrody). Wyjeżdżamy z Sulejowa i jadąc wzdłuż drogi krajowej docieramy do Przygłowa nad Luciążą. Miejscowość ta wspomniana była już w dokumencie z 1250 r. i w późniejszym potwierdzeniu (przez króla Łokietka) posiadłości i przywilejów klasztoru z 1308 r. W połowie XVI w. wieś liczyła 23 osady, karczmę i młyn o trzech kołach. Z Przygłowa pochodziła Seweryna Szmaglewska (1916 – 1992). Polska pisarka, autorka m. in. „Dymów znad Birkenau”.
Most na Luciąży w Przygłowie przekraczamy pieszo, idąc po wyznaczonym chodniku dla pieszych, dalej kierujemy się na wschód i podążamy w kierunku uroczyska Murowaniec stanowiącego fragment tzw. delty Luciąży – obszaru o wybitnym znaczeniu przyrodniczym. Jest tu cenna ostoja faunistyczna (m.in. miejsca lęgowe licznych gatunków ptaków) oraz strefa ciszy. Następnie trasa wiedzie do Barkowic. We wsi, przy zakręcie znajduje się grupa starych lip (obwody najgrubszych przekraczają 330 cm w pierśnicy). Do Barkowic Mokrych – kolejnej miejscowości na trasie droga prowadzi pod górę. Podjazd ten może sprawić kłopot niejednemu cykliście. Przed nami piękny widok na południową część Zbiornika Sulejowskiego. Stroma skarpa w Barkowicach Mokrych wzniesiona 24 m ponad taflę wody tworzy jeden z piękniejszych krajobrazów na całej naszej trasie.
Niestety ten obszar zagrożony jest zabudową. Na początku wsi do trasy głównej włącza się trasa dojazdowa z Piotrkowa (PT). W Barkowicach Mokrych, przy pomniku poświęconym żołnierzom AK (1944 r.), trasa skręca z szosy na lewo w drogę gruntową. We wsi rośnie kilka okazałych drzew. Są to m. in. z nich to: lipa drobnolistna (około 350 cm obwodu) i dąb szypulkowy (280 cm). Jedziemy w stronę lasu, następnie droga wiedzie przez uroczysko Lubiaszów – jeden z najbardziej wartościowych ostępów leśnych tej części Polski. Jadąc leśną drogą na północ trasa początkowo wznosi się prowadząc wśród drzewostanów dębowych, następnie teren opada, droga przecina dolinkę niewielkiego strumienia leśnego płynącego przez rezerwat Lubiaszów w stronę zbiornika. Rezerwat przyrody Lubiaszów utworzono w 1958 r. dla ochrony lasu gradowego z licznym udziałem jodły pospolitej występującej tu na naturalnym stanowisku, przy granicy zasięgu geograficznego. Jodła, która jest gatunkiem górskim, w Lubiaszowie tworzy najcenniejszą na terenie województwa łódzkiego populację. Rezerwat, którego powierzchnię prawie 20 lat temu powiększono do 202 ha posiada wybitną wartość przyrodniczo-leśną, naukowo-dydaktyczną i krajoznawczą. Zachowały się tu różnorodne, typowe dla Puszczy Pilickiej drzewostany, w tym kolekcja dwustu-letnich dębów szypułkowych oraz grupa 140-letnich modrzewi polskich. Najstarsze jodły liczą 150 lat, a ich rozmiary są imponujące: do 37 m wysokości i do 3 m w obwodzie. Jodle towarzyszą: dąb szypułkowy i bezszypułkowy, grab zwyczajny, lipa drobnolistna. sosna, Jawor, brzoza, osika i inne. W naturalnej mozaice leśnej występują różne zbiorowiska roślinne. W bogatej i dobrze zachowanej florze naczyniowej rezerwatu stwierdzono kilkanaście gatunków roślin chronionych. Znajdują się tu naturalne ostoje ptaków i ssaków leśnych.
Po przejechaniu około 4 km od Barkowic Mokrych dojeżdżamy na skraj lasu w Lubiaszowie. Rośnie tu po prawej stronie okazała sosna (około 200-letnia) z krzyżem upamiętniającym (wg podania) czas Powstania Styczniowego. Przed nami – otwarty, godny ochrony rodzimy krajobraz rolniczy.
Opis tej trasy pochodzi ze strony www.sulejow.pl.
Partnerem kampanii informacyjnej „Przyroda ci odda” jest radio Strefa FM i portal epiotrkow.pl. (artykuł powstał przy współpracy z Urzędem Miejskim w Sulejowie)
