Święcenie pokarmów to stary chrześcijański zwyczaj. Robimy to na znak radości z przybycia wiosny, czyli okresu obfitości i płodności. W Polsce obowiązuje ten zwyczaj już od XIV w. Święcenie jest do dziś aktualne również w innych krajach, na przykład w Austrii, w Bawarii i we Włoszech. Koszyczek dekoruje się gałązkami bukszpanu, a umieszczone w nim pokarmy przykrywa śnieżnobiałą serwetką. V Tradycja głosi, że święcone pokarmy, mają nam zapewnić przez cały rok płodność, obfitość, zdrowie oraz dostatek.

Baranek - symbol Chrystusa, Baranka Bożego; w tradycji żydowskiej baranek był zwierzęciem ofiarnym związanym ze świętem, upamiętniającym ocalenie Izraela od śmierci pierworodnych przez znak uczyniony krwią na progu i odrzwiach domostw; Chrystus, Nowy Baranek, ocali tych, którzy w Niego wierzą.

Chleb - pierwszy, najważniejszy pokarm człowieka, owoc ciężkiej pracy, symbol Ciała Chrystusa.

Jajko - słowiański symbol życia płodności, miłości i siły; zwyczaj dzielenia się jajkiem jest typowo polskim zwyczajem i w zasadzie, nie jest znany w innych krajach; jajko symbolizuje nowe życie, które obiecuje Chrystus.

Kiełbasa - staropolski przysmak, dawniej rzadko jadany; jest znakiem „tego, co najlepsze”, znakiem szacunku dla wielkanocnego śniadania.

Sól i chrzan - przyprawy poprawiające smak potraw; sól chroni od zepsucia, a chrzan ma przypominać mękę Pańską.

Chleb - pierwszy, najważniejszy pokarm człowieka, owoc ciężkiej pracy, darzona szacunkiem podstawa pożywienia; symbol Ciała Chrystusa.