Czym jest nadpotliwość?
Nadmierna, przekraczająca fizjologiczne potrzeby organizmu produkcja potu określana jest terminem hiperhydrozy. Dotyczy zarówno kobiet, jak i mężczyzn w różnym wieku. Liczne badania potwierdzają, że 90% osób dotkniętych chorobą nadmiernego pocenia się uważa, że wpływa ona znacząco na ich stan emocjonalny i funkcjonalny.
Przyczyną nadpotliwości jest nadmierna aktywność gruczołów potowych. Możemy wyróżnić dwa rodzaje nadpotliwości: pierwotną i wtórną. Ważnym elementem leczenia przypadłości jest zdiagnozowanie przyczyn jej powstawania.
Jak rozpoznać nadpotliwość?
W 90% nadpotliwość ma charakter pierwotny. Pozostałe przypadki uznaje się za nadpotliwość wtórną. W pierwotnej wersji upatruje się przyczyn genetycznych, emocjonalnych oraz środowiskowych. Nadpotliwość pierwotna w większości przypadków obejmuje ograniczony obszar skóry. Najczęściej dotyczy rąk, stóp, pach oraz twarzy.
Z kolei nadpotliwość wtórna współistnieje z innymi chorobami lub jest spowodowana przyjmowaniem leków. Może pojawić się między innymi w przebiegu nadczynności tarczycy, cukrzycy, otyłości, gruźlicy, zapalenia wsierdzia, choroby Parkinsona.
Wśród przyczyn dolegliwości wymieniane są również leki takie jak neuroleptyki, leki przeciwdepresyjne, antybiotyki, leki przeciwwirusowe, leki przeciwwymiotne, przeciwgorączkowe. Nadpotliwość wtórna często występuje w okresie ciąży, menopauzy oraz podczas ekspozycji na wysokie temperatury.
Jak zdiagnozować nadpotliwość?
Według Canadian Hyperhidrosis Advisory Committee, aby rozpoznać nadpotliwość pierwotną, należy potwierdzić utrzymywanie się objawów przez co najmniej 6 miesięcy oraz stwierdzić cztery z sześciu kryteriów:
- obustronna i symetryczna lokalizacja,
- wpływ na codzienną aktywność,
- więcej niż 1 epizod w tygodniu,
- początek przed 25. rokiem życia,
- dodatni wywiad rodzinny,
- brak objawów podczas snu.
W diagnozie nadmiernej potliwości kluczowe są badania podmiotowe i przedmiotowe oraz badania laboratoryjne, by wykluczyć nadpotliwość wtórną, czyli związaną z innymi chorobami.
Natomiast pierwotny charakter nadpotliwości rozpoznawany jest po wykluczeniu innych przyczyn (choroby współistniejące, leki, stres). Postać ta dotyczy zwykle osób przed 30. rokiem życia i w 35–56% przypadków charakteryzuje się rodzinnym występowaniem.
Jak leczy się nadpotliwość?
Pierwszym wyborem w terapii nadpotliwości są preparaty miejscowe. Ich działanie opiera się na mechanicznym blokowaniu ujść gruczołów potowych. Zalecane są produkty zawierające sole glinu w formie kremów, płynów i zasypek npp. polecanym preparatem jest antyperspirant Etiaxil.pl.
W leczeniu zlokalizowanej nadpotliwości, szczególnie dotyczącej rąk i stóp, zastosowanie terapeutyczne znalazły zabiegi jonoferezy. Wśród innych metod leczenia mają zastosowanie: iniekcje toksyny botulinowej typu A, laseroterapia, radiofrekwencja mikroigłowa, technologie z wykorzystaniem ultradźwięków. Jeśli jednak problem zlokalizowany jest głównie pod pachami, warto na początek sięgnąć po antyperspirant Etiaxil, który świetnie radzi sobie z nadmiernym poceniem się.
Źródła:
- “Nadmierna potliwość – przyczyny i możliwości terapeutyczne” O. Jabłonowska, A. Woźniacka, B. Dziankowska-Bartkowiak
- “Nadpotliwość – patogeneza i metody leczenia” Przegląd Dermatologiczny, 4/2018, Sazanów-Lubelski, B.Sylwia Bergler-Czop, P. Barasińska, N. Noga.
