W latach 1793-1806 w Piotrkowie panowały rządy pruskie, tu stacjonował silny garnizon pod dowództwem gen. Schwerina oraz rejencja i kamera pruska, pierwsza z wymienionych oznacza okręg administracyjny, zaś druga to organ administracji publicznej nadzorujący władzę na zajętym przez prusaków terenie, zajmujący się administracją, wojskiem, policją, finansami, sądownictwem oraz zarządem dóbr królewskich. Na czele kamery stał prezydent – w Piotrkowie we wspomnianym okresie był to zniemczony Polak, niejaki N. Bronikowski. Skąd kamera pruska w Piotrkowie? Otóż po drugim rozbiorze Rzeczypospolitej 12 kwietnia 1793 roku do Piotrkowa wkroczyły wojska pruskie pod wodzą gen. Mollendorfa, a wraz z nimi urzędnicy pruscy, mający przejąć władzę w mieście. Ruszyły też przygotowania do zaprzysiężenia nowych poddanych na wierność królowi Prus Fryderykowi Wilhelmowi. W Piotrkowie miały miejsce wielkie festyny, urządzano bale z tańcami i niemniej huczne biesiady. Dodatkowo aby pognębić lokalną ludność i szlachtę w kościele farnym zawieszono obraz przedstawiający pruskiego władcę z obraźliwym dla Polaków podpisem – w tłumaczeniu z niemieckiego brzmiał on mniej więcej tak: Gdy wstępuje królów do nas moc, Polskiemu nie pozwalam, dobra noc. Apogeum tamtych październikowych wydarzeń stanowił przyjazd do Piotrkowa wspomnianego monarchy. Na wydanym na ratuszu balu stawiło się 500 osób, oficerowie i urzędnicy pruscy oraz sprowadzeni siłą przedstawiciele polskiego społeczeństwa. Podobno król później się żalił swoim rodakom, że oprócz pruskich pochlebców nikt z piotrkowian nie chciał mu drogi ustępować. Pod rządami pruskimi – za sprawą gróźb wywłaszczenia i kar finansowych – mieszczanie musieli uporządkować miasto, które było jeszcze w nieładzie po pamiętnym pożarze z 1786 roku. Co ciekawe pruscy żołnierze zaniepokojeni sukcesami militarnymi Kościuszki obwiedli Piotrków okopami i chcieli nawet wznieść tu fortecę, ostatecznie od tego pomysłu odwiódł ich naczelny wódz wojsk rosyjskich, który dał ww. gen. Schwerinowi, że takie działania mogą zostać uznane, jako wymierzone przeciwko Rosji, drugiemu z zaborców. Po trzecim rozbiorze Polski Prusacy wznieśli w Piotrkowie magazyn solny (w jego miejscu stoi dziś okazały budynek sądu) i inkwizytoriat (czyli sąd z więzieniem – na to ostatnie zamienili budynki klasztoru pijarskiego przy ulicy Rwańskiej). Wprowadzili język niemiecki do szkół. Mieszczan i obywateli ziemskich obłożyli wysokimi podatkami.
Kamera pruska w Piotrkowie przetrwała do 1796 roku, wtedy to władze departamentu Prus Południowo – Wschodnich przeniesiono do Kalisza.
Gdy w październiku 1806 roku francuskie wojska pod wodzą Napoleona Bonaparte starły niemal armię pruską pod Jeną i Auerstadt, a następnie Francuzi wkroczyli do Berlina i Poznania, pruska załoga Piotrkowa złożyła broń. W ten sposób zakończyła się pruska okupacja Piotrkowa.
Później był okres napoleoński, Księstwo Warszawie, następnie Królestwo Polskie. Po powstaniu listopadowym i wojnie polsko – rosyjskiej miasto przeszło pod władanie cara rosyjskiego. Od 1867 roku Piotrków był stolicą guberni.
A wojska niemieckie w Piotrkowie ponownie pojawiły się w 1914 roku podczas I wojny światowej.
