~Piotr Włostowic (Gość)
22.07.2010 01:49
No to jedziemy dalej z tym Hoffmanem.
Napiszę, a jeżeli ktoś nie uwierzy i nazwie mnie megalomanem z rozwiniętym systemem urojeń, gwiżdżę na to.
Informuję uprzejmie, że kręcenie przez Hoffmana scen akurat w Piotrkowie można:
a) zawdzięczać mnie w całości,
b) zawdzięczać mnie częściowo tylko,
c) nie zawdzięczać nic, bo i tak, korzystając z renomy filmowej miasta, nakręciłby tutaj te ujęcia.
Uzasadnienie.
W lipcu 2008 roku zajrzałem sobie do Krakowa, a zmęczony podróżą, od razu siadłem w ogródku letniej kafejki na samym Wawelu. Idę z tą swoją kawą latte, wszystkie stoliki zajęte, ale przy jednym stoliku trzy miejsca wolne. Siedzi gość, wytarta koszula dżinsowa, bejsbolówka, duże, niemodne okulary - Jerzy Hoffman przy pustej szklance po piwie.
Wolne? Proszę.
Siadam. Ładna pogoda, tylko za gorąco, takie tam.
Pan tu sam - pytam? Nie, syn z wnukami poszedł zwiedzać Wawel.
Pan? A, żona poszła do grobów królewskich.
On - że żona mu umarła.
Wiem, czytałem w gazecie.
I rozgadał się o Bitwie Warszawskiej, jak to z żoną sobie to układał, kiedy jeszcze żyła.
Zaczął mi malować pewne sceny. Zapalił się do tematu.
Myśli o tym filmie właściwie odkąd zaczął reżyserować.
Wyjaraliśmy po dwa marlboro mentolowe.
Kazał sobie przynieść drugie piwo.
Więc ja mu na to, że w Piotrkowie byłyby prawie od ręki takie klimaty. Bardzo się ożywił w tym momencie, choć wiek już słuszny. Zażądał szczegółów. To opowiadam. Tak zeszło z godzinę. Gawędziarz nie z tej ziemi.
Wrócił syn z rozbrykanymi wnukami, jeden wdrapał się od razu do dziadka na kolana.
Pożegnałem się szybko.
Skieruję do Piotrkowa swego asystenta, niech oceni sprawy na miejscu! - powiedział na koniec.
Za piwo zapomniał mi oddać.