Zwana również Arcybiskupiem, Jurydyką Opacką oraz Jurydyką Gnieźnieńską. Małe miasteczko arcybiskupów gnieźnieńskich mieszczące się w Piotrkowie od XIV do XIX wieku na terenie Wielkiej Wsi pomiędzy dzisiejszą ulicą Jerozolimską i rzeką Strawą, na lewo od ulicy Starowarszawskiej. Jej układ przestrzenny tworzyło kilka ulic, w tym m.in.: Drożna, Królewska, Mięsna ( nie zachowały się w obecnym planie miasta). Początek Arcybiskupia historycy datują na rok 1503, kiedy to kanclerz wielki koronny Jan Łaski herbu Korab (1455-1531), od 1510 roku arcybiskup gnieźnieński, otrzymał z nadania dwór i dwa place na wspomnianej Wielkiej Wsi. W roku 1511 sejm zatwierdził darowiznę dla arcybiskupów, wyłączona spod władzy starosty i sądownictwa miejskiego stała się ona samodzielnym miastem w mieście, którego mieszkańcy wybierali własny samorząd, burmistrza i rajców, zatwierdzanych przez kapitułę gnieźnieńską. Pod względem przestrzennym miasteczko biskupie w okresie największego rozkwitu zajmowało dwie ulice, przy których ulokowanych było łącznie kilkadziesiąt domów. W 1793 roku po zajęciu Piotrkowa przez wojska pruskie Arcybiskupie jako własność kościelna zostało poddane sekularyzacji, a w 1840 roku ostatecznie zostało włączone do miasta.