Czym są i gdzie występują hydraty metanu?

Kryjące się pod swoją zagadkową nazwą hydraty metanu to nic innego jak specyficzne połączenie cząsteczek metanu oraz wody. Specyfika tego związku polega przede wszystkim na tworzącej się w wyniku jego powstawania strukturze. Klatraty – bo tym mianem również są określane – przyjmują formę ustrukturyzowanych kryształów, które swoim odcieniem i kształtem mogą przypominać lód.

Warto wiedzieć, że hydraty nie są masami jednorodnymi. Ich najistotniejszy składnik – czyli metan – uwięziony jest bowiem wewnątrz wodnej osłonki, która skutecznie powstrzymuje gaz przed wydostaniem się na zewnątrz. Należy także wspomnieć, że w warunkach panujących w miejscach występowania klatratów, nie zachodzą reakcje pomiędzy ich składnikami. Dlatego w przypadku przerwania ciągłości osłonki, istnieje ryzyko przedostania się metanu do atmosfery.

Hydraty metanu mogą formować się i występować tylko w określonych warunkach. Najważniejszym czynnikiem jest niska temperatura oraz odpowiednie ciśnienie gazu. Z tego powodu naturalne depozyty klatratów spotkać można wyłącznie na obszarach wiecznej zmarzliny (np. Syberia) oraz w dnie oceanicznym – w okolicy szelfów kontynentalnych. W pierwszym przypadku głównym rezerwuarem kryształów są skały osadowe, natomiast w drugim – osady denne.

Uwięziony metan – energetyczna szansa?

Metan jest jedną z substancji, z których z powodzeniem można pozyskiwać energię. Chociaż nie jest to rozwiązanie stosowane na ogromną skalę, to bez wątpienia stanowi jakiegoś rodzaju alternatywę do standardowych paliw LNG. Szacuje się, że na całym globie znajduje się 2000-10000 miliardów ton hydratów, a 1 m3 tego surowca może dostarczyć nawet 165 m3 gazowego metanu!

Fakty te sprawiły, że już kilkanaście lat temu zaczęto zastanawiać się nad możliwością wykorzystania klatratów jako źródło energii. Z tytułu samych danych może to wydawać się całkiem rozsądnym pomysłem, jednak rzeczywistość pokazuje, że nad samą ideą należy jeszcze się zastanowić.