Niesamowite! Piotrkowianin zagrał w jakimś chłamie! Kino omijać szerokim łukiem.

00

Na szczęście, to nie nasz "Piotrkowianin" z forum.
A do kina proszę Ciebie, Szanowny Myślicielu, nie chadzam. Przeraźliwie głośny tam dają dźwięk, to dla nienormalnych tylko. I te osoby na widowni, żrące te chipsy, gryzące te prażynki, szeleszczące tymi papierowymi kubłami i siorbiące tę kolę. Crazy America. Nie mówiąc już o tym dennym repertuarze filmowym zaspokajającym najniższe gusta, niepodzielnie rządzącym w takim barachle, jak te sieciowe multipleksy. Żeby zobaczyć w kinie coś wartościowego, trzeba się ruszyć poza Piotrków. Ale trzeba chcieć. Mniej wymagającym wystarczy właśnie ten "Sztos 483".

00

Jakieś wielkie wydarzenie to nie jest. Raczej epizod piotrkowianina, niewiele więcej niż udział statysty w filmie.
Pani Agawie (Agnieszce Warchulińskiej) pogratulować zapału i chęci. Pośpiech przy pisaniu relacji z wczorajszej premiery nie usprawiedliwia jednak drewnianego stylu w przypadku autorki, która na koncie ma już książki.
Przykład zaraz ze wstępu: "Wczoraj (19 stycznia) w Warszawie w Multikinie w Złotych Tarasach..."
Odrobinę warsztatu pisarskiego, zamiast 3 razy w: "w Warszawie w Multikinie w Złotych Tarasach".
Dalej : "Ten ostatni w rozmowie przyznał, że to głównie postać reżysera była siłą sprawczą...". Przecież wiadomo, że "w rozmowie". Skoro przyznał, to w rozmowie, jak inaczej? Chyba, że miało być np. "Ten ostatni w rozmowie z reporterką Tygodnia przyznał, że..."
Albo skrót "wyżej wymieniony". Zgodnie z zasadami polskiej pisowni to ww. (a nie w/w).
Teraz wybieram się do księgarni po Agnieszki Warchulińskiej "Piotrków Filmowy", ale z dużymi obawami. Bo nabycie w 2009 roku za 7 dych książki "Concordia 1909-2009. Dzieje jednego z najstarszych klubów sportowych w Polsce" to była dla mnie duża trauma. Stoi ta cegła na półce i woła o pomstę do nieba. Czwórka autorów - Agnieszka Warchulińska właśnie, Jerzy Kisson-Jaszczyński, Artur Wolski oraz Mariusz Woźniak podjęła na 288 stronach próbę przybliżenia znanych i mniej znanych faktów z dziejów najstarszego piotrkowskiego klubu sportowego. Ale to niebywały gniot: niechlujnie napisana książka, z ogromnymi błędami w podpisach i w treści. Roi się od błędów ortograficznych, stylistycznych i gramatycznych, a także formalnych i technicznych. Zamysł szczytny, pracy wiele, ale efekt mierny. W Polsce wiele pozycji ukazuje się w dużym pośpiechu, co potem się mści. A tylko duże wydawnictwa mają profesjonalną korektę - językową i edytorską.

00

Dlaczego na szczęście?

00

a z tym się zgodzę " Guy" - ludziska, które chodzą do kina nażreć się paluszków itp... jakby nigdy jedzenie nie widzieli, przychodzą na godzinę do kina i jedzą i jedzą, wsiulskie pięknie to jest i mlaskają przy tym, normalnie filmu nie można obejrzeć!!! najeść się w domu i wtedy do kina idźcie.... a nie na głodnego

00

z H20 nie do końca się zgodze. Mam wiele książek dużych wydawnictw, w których roi sie od błędów. Mimo tego, że poszło na to mnóstwo pieniędzy. A u nas oszczędza się na wszystkim i potem nie ma się co dziwic, że jest sporo błedów. Ale mimo wszystko - moim zdaniem - lepiej, że powstało coś co można poprawić niż żeby tego nie było. Wielu ludzi nigdy nie zostałoby docenionych a tak chociaż przed śmiercią niektórzy o nich przeczytali. Poza tym dlaczego nikt - np. Ty (h20) skoro umiesz ładnie pisać , nie podejmie się opublikowania książki np. o Piotrcovii? usiądź, popracuj, znajdź sponsorów, wydawcę, korektora (a tych dobrych jak widac brakuje w naszym mieście)i dawaj. Sam kupię tę publikację, której brakuje. Niby książek powstaje dużo, ale nadal są potrzebne co widac po publikacji A. Warchulińskiej.

00

info dnia-mój kolega jechał rikszą w "Jakubie Kłamcy" i nie napisali

00

Raport: jestem już po projekcji. Szkoda pieniędzy, komedia podła, jak większość filmów tego gatunku w polskim kinie ostatnich dwóch dekad. A ten młody Lubaszenko, jak on się roztył...

00