Dopalacze.
Dopalacze to kiedyś byli tacy goście, niezbyt domyci i nie za bardzo ubrani, niezbyt składnie uczesani także, którzy mieli oczy naokoło głowy i chwytali w sekund pięć odpowiedni moment, w sekund dwie schylali się szybko i podnosili rzucony na trotuar przed chwilą niedopałek papierosa przez jakiegoś palacza z fantazją.
Kierując w stronę faceta kątem bystrego oka dziękczynne spojrzenie, że ten nie przydepnął kiepa bitelsówką ("bitelsówki" - buty na średnim obcasie ze ściętym i zakręconym czubkiem), chwytali ów niedopałek w sekund trzy i raz-dwa między bezzębne wary, szybkimi ruchy cmok!-cmok! do wewnątrz nadpalonych płuc, robili jeszcze dwa głębsze wdechy aż po początek żaru filtra i na granicy doznania oparzeń opuszków, a resztkę rzucali pstryknięciem trzech palców na dwa metry w bok.
I to właśnie byli dopalacze. Ale nie com.
PS Opowieść o tym, jak owi dopalacze dopijali z kufli jeszcze po kimś resztki piwa w piwiarniach - pozostawiam na inny wieczór. Choć pora teraz odpowiednia, bo opis raczej nie dla małoletnich.
Dobranoc.

00

Jegomosciu, jestes głupi jak but, i to nie do końca jestem pewien, czy buta takim przygłupem można obrazić!

00