Dobrze, że była ładna pogoda, zrobiłem hamulce z tyłu. W niedzielę zrobię resztę czyli tarcze i klocki z przodu.

31

Ok niech sobie wierzą nawet w ufo, ich sprawa ale po co blokować ulice? Kościołów jest sporo w tym mieście, ale nie trzeba zrobić coś na pokaz więc będziemy szli jezdnią reszta ludzi nas nie interesuje

44

Bóg nie rychliwy, ale sprawiedliwy.

71

Wiecie chociaż, boże krówki, co i po co świętujecie?????
Bezpośrednią przyczyną ustanowienia uroczystości były widzenia św. Julianny z Cornillon (1193–1258), przeoryszy klasztoru augustianek w Mont Cornillon w pobliżu Liège, która odznaczała się wyraźną nabożnością do Najświętszego Sakramentu. Począwszy od 1208 roku Julianna z Cornillon miała przeżywać cyklicznie powtarzające się widzenia świetlistej tarczy podobnej do tarczy księżyca, której lśnienie było zaburzane przez ciemną plamę. Juliana miała interpretować owe widzenia jako obraz Kościoła, który miał być przysłaniany przez plamę rozumianą przez nią jako brak wśród kościelnych świąt uroczystości poświęconej wyłącznie Najświętszemu Sakramentowi. Objawienia miała od początku wyznawać spowiednikowi, lecz ujawnił je dopiero po 20 latach kanonik kościoła św. Marcina w Liège, któremu Juliana także miała powierzyć informację o swoich widzeniach. Kanonik przedstawił relacje pod osąd komisji miejscowych teologów, w skład której wchodził archidiakon Jakub Pantaleone di Troyes (późniejszy Urban IV) oraz prowincjał dominikanów Hugues de Saint-Cher (późniejszy kardynał i legat papieski). Ówczesny lokalny biskup Jean d'Eppes nie wykazywał zainteresowania tą sprawą i nie podjął rozstrzygnięcia. Dopiero jego następca, biskup Robert z Thourotte, działając pod wpływem opinii teologów ustanowił wydanym w czerwcu 1246 (lub 1247) zarządzeniem „Inter alia miro” taką uroczystość dla diecezji Liège na czwartek po oktawie Trójcy Świętej.
W roku 1317 ustanowiono jako święto dla całego Kościoła zachodniego.

40

Do autor ~ms (Gość). Nie wybielaj się.

22

Do~ms (Gość). Najpierw się sama doucz, bo masz bardzo duże braki i widać tą prawdziwą pobożność.

23