Oczy tej małej jak dwa błękity,
myśli tej małej - białe zeszyty,
a on był dla niej jak młody bóg,
żebyż on jeszcze kochać mógł...

Pociągi poodchodzą i statki - ona nie wróci do matki.
Kto by uwierzył w całym Makowie, że dla niej światem był jeden człowiek?

No nie aż tak.... Szkoda, że to nie Pan...

Niewykorzystane okazje mszczą się jak nie wykorzystana bramka na boisku.
Także Panowie do dzieła bo może to być piękne przeżycie w życiu.Nigdy n ie wiadomo co nas jeszcze może w życiu spotkać.

Dziękuję za wpis Pani Izabello.

On był wtedy srebrnym citroenem o nr zaczynający się EP...

Ale wciąż to nie Pan....

Kobieto odczep się od mojego męża on ma na mnie pracować a nie wdawać sie w jakieś romanse.

Dobre!

Ten Pan miał oczy w których widać było duszę człowieka.
A dlaczego ten Pan tak patrzył?a może tylko przyglądał się?
Gdyby mu zależało nie straciłby kontaktu...