Ładuję galerię...
Od 6 stycznia, czyli Święta Trzech Króli, do 28 lutego - czyli ostatków - minęły 54 dni. To najdłuższy karnawał od 2011 roku (wówczas trwał aż 60 dni).
W Środę Popielcową katolików obowiązuje także ścisły post - jeden posiłek do syta, bez potraw mięsnych i dwa lekkie. To także początek przygotowań – poprzez rekolekcje i spowiedź – do Wielkanocy.
~dotchła pani wózku (Gość)01.03.2017 17:13
Czy 97-300 przeczytał artykuł ?
Jeśli jest takim zagorzałym katolikiem za którego tu uchodzi to pewnie odstawi wóde i przejdzie na Kubusie.
~czarny pasożyt (Gość)01.03.2017 21:27
Miara: poczytaj sobie o zasługach KK w rozwoju cywilizacji w Polsce.
Kler szczyci się zasługami Kościoła dla narodu i państwa polskiego. Owe „zasługi” to zastępy świętych, katolizatorów polskich ziem oraz liczne tzw. cuda, np. cud nad Wisłą lub cudowna obrona Jasnej Góry. Tymczasem watykańczycy tak naprawdę mają jedną, największą zasługę – uczynienie z Polski biednego, zacofanego kraju, skansenu Europy i pośmiewiska całego świata.<p> </p>Publikujemy wybrane (i znane!) wydarzenia oraz decyzje, które kompromitują kler rzymskokatolicki w Polsce.
1267 r. – „katolickie ustawy norymberskie”. W odpowiedzi na statut kaliski z 1264 r., w którym książę Bolesław Pobożny nadał przywileje Żydom, synod duchowieństwa archidiecezji gnieźnieńskiej obradujący we Wrocławiu nakazał utworzenie gett żydowskich, noszenie przez Żydów spiczastych czapek, zakazał kupowania żywności od kupców żydowskich, zakazał im pełnienia urzędów, wezwał chrześcijan do zaprzestania towarzyskich kontaktów z Żydami. Kler katolicki 670 lat przed ustawami norymberskimi Hitlera zgotował Żydom w Polsce podobny los;
1315 r. – biskup wrocławski Henryk z Wierzbna spalił na stosie w Świdnicy 50 heretyków wraz z ich żonami i dziećmi;
1319 r. – Rada Miejska Wrocławia – na wniosek biskupa – ogłosiła Żydów winnymi klęski głodu i wygnała ich z miasta;
1334 r. – biskup krakowski Jan Grot wyklął Kazimierza Wielkiego, gdy król opodatkował kościelne dobra. Klątwę zdjął dopiero w roku 1343;
1399 r. – w Poznaniu ruszył pierwszy w Polsce proces przeciwko Żydom o profanację hostii, połączony z pogromem i prześladowaniami (Kronika Długosza );
1424 r. – Władysław Jagiełło, pod naciskiem papieża, edyktem wieluńskim uznał herezję za zbrodnię równą obrazie majestatu, co karano konfiskatą mienia, a nawet śmiercią. Ruszyły prześladowania husytów: konfiskata majątków, stosy. M.in. w Wielkopolsce spalono żywcem siedmiu duchownych husyckich ze Zbąszynia;
1439 r. – rzeź husytów w bitwie pod Grotnikami. Papież Marcin V skierował do Władysława Jagiełły słowa pełne katolickiego miłosierdzia: „(...) nadajemy Ci wolność i władzę napadania zbrojno w Naszym i Kościoła imieniu na ich miasta, miasteczka, wsie i włości, zabierania ich w niewolę i wedle brzmienia ustaw kanonicznych prześladowania aż do zagłady...”;
1440 r. – pod wpływem papieża i kardynała Oleśnickiego przyjęto koronę Węgier dla króla Władysława III bez możliwości jej dziedziczenia. Węgry prowadziły wówczas wojny z Turcją. Polska została w nie wciągnięta przez papieża i musiała ponosić ich koszty. Skończyło się klęską pod Warną, śmiercią młodego króla i kwiatu rycerstwa oraz zrujnowaniem skarbu państwa, który później na krótko odbudowała królowa Bona. Po Warnie Polska przez wieki nie miała pieniędzy na prowadzenie polityki zagranicznej i wojen. Królowie dla zdobycia pieniędzy musieli nadawać coraz to nowe przywileje szlachcie, osłabiając władzę królewską i państwo;
1455 r. – papież Kalikst III rzucił klątwę na Związek Pruski i jego sojuszników (a więc i na Polskę!) za bunt przeciwko Krzyżakom i poddanie się Polsce. Utrudniło to wojnę o odzyskanie Pomorza Gdańskiego. Ciągnęła się aż 13 lat. A klątwa rzucona na Polskę do dziś nie została zdjęta (!);
1495 r. – wypędzenie Żydów z Litwy. Aleksander Jagiellończyk nie był w stanie spłacić pożyczek zaciągniętych u Żydów, wobec tego – idąc za podszeptem kleru i wzorem katolickiego króla Hiszpanii – wypędził Żydów, a swoje długi anulował. Wskutek upadku gospodarczego Litwy – w r. 1503 zezwolił Żydom na ponowne osiedlenie, ale za zezwolenie musieli słono płacić (tzw. powrotne);
XVI–XVIII w. – na ziemiach polskich spalono na stosach 10–15 tysięcy kobiet w procesach „czarownic”. Procesy inkwizycyjne organizowali głównie dominikanie. Spalono też wielu mężczyzn. Każdy niepokorny wobec władzy kościelnej mógł stracić wszystko, łącznie z życiem;
1511 r. – w Waliszewie k. Poznania pierwsza w Polsce „czarownica” została spalona na stosie;
1520 r. – Zygmunt Stary wydał w Toruniu edykt zabraniający sprowadzania do Polski pism M. Lutra,a także setek innych pism protestanckich, łącznie z tymi, które traktowały o kulturze rolnej i wynalazkach. Kościół rozpoczął publiczne palenie książek – ulubioną rozrywkę księży aż do rozbiorów;
1523 r. – Zygmunt Stary wydał kolejny edykt, grożący luteranom konfiskatą dóbr i śmiercią na stosie oraz zezwalający na poszukiwanie książek luterańskich w domach prywatnych;
1529 r. – w Krakowie spalono na stosie Katarzynę Wajglową za przejście na judaizm;
1550 r. – król swoim edyktem oddał innowierców pod jurysdykcję katolickich sądów duchownych. W procesach „o wiarę” innowierców ogłaszano heretykami i konfiskowano ich majątki, po czym zabijano lub wypędzano z kraju;
1556 r. – w Sochaczewie odbył się proces przeciwko Żydom o rzekomą profanację hostii. Spalono żywcem czterech Żydów i Polkę. Większość pozostałej społeczności żydowskiej uciekła z miasta w obawie przed pogromem. Takie procesy wytaczano też protestantom. Do rozbiorów odnotowano w Polsce ok. 120 procesów o mord rytualny i profanację hostii. Takie oskarżenia rzucali księża, bo była to okazja do wymuszania od Żydów łapówek i okupów, pozbycia się żydowskiej konkurencji (powstają m.in. biskupie browary, wyszynki i karczmy) i do pogromów połączonych z rabunkami;
1564 r. – sprowadzono do Polski jezuitów, którzy stali się motorem kontrreformacji. Przejęli wychowanie młodzieży szlacheckiej, a poziom nauczania – po zniszczeniu konkurencyjnych protestanckich szkół o bardzo wysokim poziomie – spadł katastrofalnie. Szkoły jezuickie i inne kościelne „uczelnie pacierzy” ponoszą odpowiedzialność za trwałe opóźnienie cywilizacyjne Polski. Fanatyczni uczniowie szkół jezuickich wykorzystywani byli do wzniecania licznych rozruchów religijnych i pogromów. Nastąpił koniec względnej tolerancji religijnej. Repertuar jezuickiego terroru to m.in. cenzura i palenie książek, prowokowanie pogromów innowierców połączonych z morderstwami, profanacją i niszczeniem kościołów i cmentarzy protestanckich, wykopywanie i profanacja zwłok, napady na szkoły, kondukty pogrzebowe oraz znaczących członków społeczności protestanckiej;
1574 r. – pierwsze zburzenie kościoła protestanckiego w Krakowie w czasie pogromu protestantów. Sprowokowali go jezuici. Odbudowany zbór burzono jeszcze w czasie kolejnych pogromów w latach 1587 i 1591, profanując przy okazji cmentarz. W 1591 r. zbór zburzono na oczach króla Zygmunta III Wazy. Sprawcy nie ponieśli kary;
1577 r. – biskupi na synodzie w Piotrkowie Trybunalskim rzucili klątwę na akt konfederacji warszawskiej, uchwalonej przez sejm w roku 1573. Ten akt tole r a n c j i zaprzysięgał każdy elekcyjny król w Artykułach henrykowskich. Thomas Jefferson przyznał, że konstytucję USA wzorował m.in. na konfederacji warszawskiej. W 2003 r. jej tekst został wpisany na listę „Pamięć Świata” UNESCO;
1596 r. – unia brzeska inspirowana przez papieża. Jednak unici byli dyskryminowani i pogardzani – m.in. nie dopuszczono ich do senatu, podczas gdy wszyscy biskupi katoliccy zasiadali w senacie z urzędu. Zygmunt III uznał Kościół unicki za jedyne przedstawicielstwo chrześcijan wschodnich. Prześladowania prawosławia doprowadzały do stałego konfliktu z Rosją. Cerkwi prawosławnej odbierano klasztory, majątki, cerkwie, rugowano popów. To początek wielkich nieszczęść Rzeczypospolitej;
1596–1657 – występujący w obronie prawosławia Kozacy szukają wsparcia u kniaziów Rosji. Katolicyzacja Ukrainy i prześladowanie prawosławia doprowadziły do wojen kozackich, powstania Chmielnickiego, wojen z Rosją, utraty Zadnieprza i trwałego osłabienia Rzeczypospolitej;
1606 r. – w Poznaniu pogrom protestantów i zburzenie zboru przez tłum podburzony przez jezuitów;1606–1607 – rokosz Zebrzydowskiego, fanatycznego katolika, przeciwko absolutystycznym dążeniom Zygmunta III, wszechwładzy jezuitów i podporządkowaniu Polski polityce Habsburgów. Szlachta domagała się odebrania królowi prawa rozdawnictwa urzędów oraz wygnania jezuitów i cudzoziemców. Wobec postępowania króla, który pod wpływem jezuitów otwarcie eliminował innowierców z życia publicznego, obsadzał urzędy wyłącznie katolikami, faworyzował jezuitów i po cichu sprzyjał pogromom protestantów, część protestanckiej szlachty przystąpiła do rokoszu. Rokoszanie ponieśli klęskę w 1607 r. pod Guzowem;
1607–1610 – mściwi jezuici wykorzystali klęskę rokoszan i sprowokowali w całej Polsce falę terroru przeciwko protestantom – dochodziło do morderstw, burzenia kościołów, napadów na szkoły i profanacji cmentarzy. Spalono, zburzono lub odebrano protestantom 2/3 świątyń, zbezczeszczono cmentarze. Kościół wykorzystał udział części protestanckiej szlachty w rokoszu Zebrzydowskiego do rozprawy z protestantami. Król Zygmunt III Waza, fanatyczny katolik, łamiąc zaprzysiężoną wolność religijną, pozwalał na cichą wojnę religijną, w Polsce. Sprawcy pogromów i zabójstw pozostawali bezkarni;
1609 r. – podburzony przez księży tłum zburzył meczet w Trokach;
1609 r. – papież pobłogosławił wyprawę na Moskwę i ogłosił ją krucjatą przeciwko prawosławiu;
1611 r. – w Bielsku Podlaskim odbyła się kaźń arianina Iwana Tyszkowica za bluźnierstwo. Po torturach ścięto go i spalono zwłoki. Jako arianin nie chciał złożyć przysięgi na krucyfiks ani na Świętą Trójcę, tylko na Boga żywego. Donosiciel zagarnął jego majątek;
1612 r. – Prusy oddano w lenno Hohenzollernom brandenburskim, mimo że sejm pruski opowiedział się za przyłączeniem do unii polsko-litewskiej na prawach Litwy. Wobec otwartego faworyzowania katolików przez króla Zygmunta III Wazę postawiono warunek, aby urzędy w luterańskich Prusach obsadzano tylko ewangelikami. Kościół i jezuici w obawie przed równouprawnieniem protestantów w Polsce woleli oddać Prusy Niemcom, bo świeży triumf nad protestantami po rokoszu Zebrzydowskiego mógł zostaćzaprzepaszczony,
1613 r. – uczniowie szkół jezuickich zniszczyli w Wilnie dwa kościoły – luterański i braci czeskich;
1614 r. – jezuici sprowokowali pogromy protestantów, zburzenie kościołów ewangelickich, a także szkół w Poznaniu i w Lublinie. Kościół ewangelicki w Lublinie do r. 1633 był burzony pięć razy w czasie kolejnych pogromów protestantów. Profanowano też cmentarz;
1632 r. – zakazano budowy świątyń protestanckich w miastach królewskich...
1634 r. – wykopanie z grobu, sprofanowanie i wrzucenie do Dunajca zwłok protestanckiego filozofa i teologa Socyna, duchowego przywódcy arian (braci polskich);
1638 r. – prześladowania arian: zamknięcie niezależnej od Kościoła oazy postępowej nauki – Akademii w Rakowie; zniszczenie drukarni i zboru. Na gruzach zboru wybudowano kościół katolicki. Wykładowców Akademii skazano na banicję. Na zachodzie Europy zyskali później wielką sławę (Andrzej Wiszowaty, Krzysztof Crell-Spinowski);
1647 r. – zamknięto wszystkie „heretyckie” szkoły i drukarnie ariańskie w Rzeczypospolitej. Skonfiskowano i spalono bogate i bezcenne księgozbiory arian;
1648–1660 – pierwszy holokaust Żydów w Rzeczypospolitej, inspirowany przez katolicki kler. W rzeziach dokonywanych przez Kozaków, Szwedów, Rosjan, ale także Polaków (głównie wojska Czarnieckiego), wymordowano ok. 25 proc. polskich Żydów. Nastąpiła fala emigracji Żydów;
1650 r. – biskupi katoliccy z urzędu zasiadający w senacie storpedowali z inspiracji papieża ugodę zborowską, która miała zakończyć powstanie Chmielnickiego. Ugoda przewidywała m.in. zniesienie unii brzeskiej i przyznawała hierarchom prawosławnym cztery miejsca w senacie. Wojna domowa rozgorzała na nowo. Kozacy z Tatarami spustoszyli kresy po Zamość i znaleźli poparcie w Rosji, która spustoszyła kraj aż po Wisłę. Rzeź i zniszczenie Witebska w 1654 r., Wilna w 1655 r.,. Wojny z prawosławną Rosją – zawsze popierane przez papieża i biskupów – trwały aż do 1667 r., a skończyły się utratą przez Polskę Ukrainy Zadnieprzańskiej i Kijowa;
1655 r. – gorliwy katolik Hieronim Radziejowski okazał się zdrajcą i sprowadził na Polskę Szwedów. Z zemsty za odbicie mu żony i skazanie go na infamię i banicję chciał króla Jana Kazimierza pozbawić korony. Po kapitulacji pod Ujściem na stronę Karola Gustawa masowo przechodziło katolickie duchowieństwo i szlachta, licząc na zachowanie przywilejów, w tym – niepłacenie podatków. Kraj po potopie szwedzkim i wojnach z Rosją pozostał w całkowitej ruinie;
1658 r. – wygnanie arian. Dano im 3 lata na przejście na katolicyzm lub wyprzedanie majątków i opuszczenie Polski. Potem okres ten skrócono do 2 lat. Po tym terminie wyznawcy arianizmu mieli być karani śmiercią. Ten sam sejm ułaskawił innych protestanckich oraz katolickich stronników Karola Gustawa z okresu potopu. Wybaczono nawet zdrajcy H. Radziejowskiemu (katolik) i nagrodzono go województwem inflanckim;
1664 r. – we Lwowie uczniowie szkół jezuickich urządzili wielki pogrom Żydów. Efekt – około 100 zabitych;
1667 r. – koniec 60-letniego panowania dynastii Wazów, nazywanych królami jezuickimi. Bilans dla Polski tragiczny: bogaty kraj został obrócony w ruinę, stracił 30 proc. terytorium i 30 proc. ludności. Odtąd znalazł się w stałym konflikcie z Rosją i Turcją, a sąsiedzi wzmocnili się kosztem Polski. Prusy, które uniezależniły się, będą teraz dążyć do rozbiorów. Na gruzach Polski jak zwykle triumfował Kościół – po zwycięstwie kontrreformacji katolicyzm stał się religią panującą, kler – wszechwładny, a wychowanie Polaków pozostawiono jezuitom;
1668 r. – zakaz odstępstwa od katolicyzmu pod groźbą banicji;
1682 r. – po raz czwarty podczas sprowokowanego przez jezuitów pogromu protestantów zburzono kościół ewangelicki w Wilnie, zniszczono szkołę i sprofanowano cmentarz;
1689 r. – Kazimierz Łyszczyński, pierwszy polski ateista ścięty w Warszawie po torturach. Spalono jego ciało i rękopis nieopublikowanego traktatu De non existentia Dei („O nieistnieniu Boga”). Fragmenty znane są z dokumentów procesu;
1717 r. – zakaz publicznego odprawiania nabożeństw niekatolickich w całej Polsce, a w konsekwencji zamykanie zborów i przejmowanie cerkwi przez unitów;
1718 r. – usunięcie ostatniego protestanta z Senatu;
1724 r. – „tumult toruński” sprowokowany przez jezuitów – hańba na całą Europę. Po sfingowanym procesie ścięto 10 protestantów, w tym burmistrza Roesnera. Tumult ugruntował opinię o Polsce jako ostoi nietolerancji i zacofania w Europie. W ślad za carem, opiekunem prawosławia, król Prus wystąpił w obronie protestantów. To już realne zagrożenie rozbiorami;
1733 r. – pozbawienie innowierców praw publicznych, w tym prawa do pełnienia urzędów. Propaganda Kościoła oskarżała protestantów o współpracę z luterańskimi Szwedami w czasie potopu i wojen północnych. Oskarżenia były fałszywe, bo potop sprowadzili katolicy, m.in. katolik Radziejowski, a kolaborowali wszyscy – nawet Jan Sobieski, późniejszy król, przeszedł na stronę Karola Gustawa. W czasie wojen północnych katolicki król Stanisław Leszczyński był klientem Szwedów, a jego przeciwnikami były luterańska Saksonia i prawosławna Rosja. I znowu kolaborowali wszyscy ze wszystkimi... Stąd wywodzi się przysłowie: Od Sasa do Lasa. W zdradzie interesu narodu zawsze prym wiedli biskupi;
1768–1772 – ultrakatolicka konfederacja barska – erupcja warcholstwa, nietolerancji i fanatyzmu pod patronatem biskupów – przez pięć lat dewastowała Polskę. Liczne gwałty i rabunki na Żydach i prawosławnych wywołały powstanie Kozaków (koliszczyzna), którzy wyrżnęli 200 tys. Polaków i Żydów! Konfederacja była tak odrażająca, że de Taules, wysłannik Ludwika XV, który przywiózł konfederatom pieniądze... odwiózł je z powrotem. Konfederacja była bezpośrednią przyczyną I rozbioru;
1773 r. – sejm ratyfikował I rozbiór. Prym wiedli biskupi zdrajcy: Młodziejowski (potem grabieżca dóbr pojezuickich) i Ostrowski, który przewodniczył delegacji podpisującej rozbiór. W nagrodę – na prośbę Rosjan – został prymasem Polski; 1789 r. – Sejm Wielki uchwalił przeznaczenie przeogromnych dochodów z biskupstwa krakowskiego na wojsko, ustalając biskupowi pensję w wysokości 100 tys. zł (ksiądz S. Staszic uważał 3 tys. zł dla każdego biskupa za wystarczające także dla ich kochanek i dzieci). Papież Pius VI zabronił wykorzystywania tych pieniędzy na wojsko. Opóźniło to proces organizowania armii;
1791 r. – Konstytucja 3 maja: „(...) przejście od wiary panującej (katolickiej ) do jakiegokolwiek wyznania jest zabronione pod karami apostazji”, czyli... skutkowało pozbawieniem publicznych praw i banicją. Konstytucja nie znosiła poddaństwa chłopów, prymasa ustanowiła prezesem Komisji Edukacji Narodowej, a szkolnictwo poddała monopolowi Kościoła, mimo że katolicy łacińscy nie stanowili nawet połowy mieszkańców państwa;
VI–XI 1793 r. – „sejm hańby” w Grodnie ratyfikował II rozbiór Polski. Głównymi organizatorami sejmu byli zdrajcy biskupi: Kossakowski, Massalski i Skarszewski. Biskup Kossakowski przyjął od Rosjan 4 tys. dukatów w złocie za skaptowanie 60 posłów;
1794 r. – lud powiesił zdradzieckich biskupów Kossakowskiego i Massalskiego. Zdrajca prymas Poniatowski uniknął stryczka, zażywszy truciznę. Szubienica, na której zawisł biskup Kossakowski, stała naprzeciwko kościoła św. Anny. Skazany na śmierć biskup Skarszewski – zdrajca z Targowicy i Grodna – uniknął szubienicy, bo Kościuszko, szantażowany przez Kościół klątwą i błagany przez dwie kochanki biskupa zamienił mu stryczek na dożywocie. Ten biskup zdrajca został później... prymasem Polski!;
1918–1939 – prasa prawicowo-katolicka ziała antysemityzmem i siała nienawiść. M.in. w „Rycerzu Niepokalanej” antysemickie teksty publikował Maksymilian Kolbe. Do roku 1924 szalał ksiądz Lutosławski, ideolog faszyzującej prawicy. Oto cytat z jego podręcznika dla harcerzy „Czuj duch”: „Cóż by Ci przyszło z wolnej ojczyzny, gdyby Kościół miał na tym stracić”;
1919 r. – konferencja w Wersalu. Doniesienia o pogromach i antysemickie wystąpienia Dmowskiego (idol Giertychów!), skrzętnie wykorzystane przez Niemców, zepsuły opinię Polsce i spowodowały tragiczne dla Polski rozstrzygnięcia, w tym utratę Gdańska oraz rozpisanie plebiscytu na Górnym Śląsku;
1919 r. – polscy działacze plebiscytowi na Śląsku w akcie rozpaczliwej bezradności wobec proniemieckiej agitacji Kościoła przed plebiscytem ogłosili otwarty „List do księży germanizatorów”: „Wy, grabarze ludu górnośląskiego, Wy, którym matka nuciła nad kolebką piosnki polskie, Wy, co nosicie to imię polskie ku Waszej hańbie, jako zdrajcy i judasze własnego ludu... Wy zbrodniczą dłonią synowską burzycie gniazda waszych ojców...”. Jak widać, nie chodziło o księży niemieckich, ale o Polaków!;
1920–1921 – plebiscyty na Śląsku, Warmii i Mazurach. Kardynał Kakowski wyznaje: „Nam nie zależy na Warmii. Tam jest 300 tys. protestantów”. Księża katoliccy z poparciem nuncjusza Rattiego prowadzili na Śląsku agresywną agitację proniemiecką. Polska przegrała te plebiscyty;
1936–1939 – fala około 150 pogromów Żydów przetoczyła się przez Polskę;
1937 r. – getta ławkowe i ograniczanie wstępu młodzieży żydowskiej na uczelnie wyższe;
VII 1941 r. – kilka tysięcy Żydów wymordowali Polacy katolicy – przy milczącej zgodzie księży – w pogromach po napadzie Niemiec na ZSRR (m.in. Jedwabne, Radziłów, Wąsosz). W Radziłowie i w Jedwabnem w stodołach spalono żywcem kilkuset ludzi;
1945–1946 – ok. 1500 Żydów ocalonych z holokaustu zamordowano w pogromach w całej Polsce. Głośny pogrom w Kielcach. Narodowe Siły Zbrojne w „akcji kolejowej” zamordowały ok. 200 Żydów wyciągniętych z zatrzymanych pociągów. Pogromy te odbijają się głośnym echem na całym świecie, ugruntowując opinię, że Polacy katolicy to antysemici.
~Kierowca30 (Gość)01.03.2017 21:45
A ja mam to głęboko w .... na śniadanie jajecznica z kiełbasa obiad ziemniaczki i kotlecik mielony i żaden klecha nie będzie mi kazał co mam jeść i kiedy
~deKODer (Gość)01.03.2017 16:17
Widzę , ze sporo tu lewackiej , ateistycznej i wulgarnej hołoty..Jak wam się nie podoba to jedźcie sobie do Teatru Powszechnego obejrzeć jedzenie kału i stosunki analne...
~Mariya Fnookievichz (Gość)01.03.2017 14:20
Proboszcz z rana kupował całą szynkę chyba nie po to by na nią patrzeć...
97-300
01.03.2017 17:28
~dotchła pani wózku (Gość) Majaczysz bez sensu jak złamas z pod kredensu.Stop komunie!
~szariat (Gość)01.03.2017 18:03
Cześć komuszki ! Nie podoba wam się Środa Popielcowa? Sprowadzcie sobie do domu śniadych wielbicieli kóz z ISIS albo jakiegoś niemieckiego euro- kacapa z sierpem w odbycie...
Doceniamy za wyłączenie AdBlocka na naszym portalu. Postaramy się, aby reklamy nie zakłócały przeglądania strony. Jeśli jakaś reklama lub umiejscowienie jej spowoduje dyskomfort prosimy, poinformuj nas o tym!
Życzymy miłego przeglądania naszej strony!
